Анатоль Мяльгуй

Анатоль Мяльгуй
	Анатоль Мяльгуй
	Анатоль Мітрафанавіч Мяльгуй
Род дзейнасьці	журналіст
Дата нараджэньня	14 сьнежня 1957
Месца нараджэньня	Менск, Беларуская ССР, СССР
Дата сьмерці	22 красавіка 2017 (59 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, Беларусь;
Грамадзянства	Беларусь
Месца вучобы	факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту[d];
Занятак	журналіст
Месца працы	Чырвоная зьмена;
Бацька	Мітрафан Мяльгуй
Узнагароды	Мэдаль імя Яна Масарыка
Сайт	mialguj.ucoz.org

Анатоль Мяльгуй (нар. 14 сьнежня 1957, Менск — † 22 красавіка 2017, Менск^[1]) — журналіст, публіцыст, музычны крытык і аналітык. Сябра Саюзу журналістаў Беларусі.

Біяграфія рэдагаваць

Скончыў Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт (1989). З 1982 году пазаштатны карэспандэнт газэты «Чырвоная змена», адзін зь вядучых музычнай старонкі «Нотны аркуш» (разам зь Вітаўтам Мартыненкам). У 1985 годзе стаў пераможцам І Усесаюзнага конкурсу знаўцаў рок-музыкі, што наладзіў часопіс «Студенческий меридиан» (Масква). У 1986 годзе быў абраны старшынём першага беларускага рок-клюбу «Няміга» (Менск). Удзельнічаў у арганізацыі першых беларускамоўных рок-фэстаў «Тры колеры-І» (упершыню на вялікую сцэну выйшлі гурты «Бонда», «Магістрат», «Мінск», 1986) і «Тры колеры-ІІ» (упершыню на вялікай сцэне — гурты «Мроя», «Зарціпо(be)», 1987).

Аўтар шматлікіх публікацыяў і крытычных матэрыялаў, прысьвечаных праблемам нацыянальнай культуры, стану беларускай мовы ў краіне, сучасных музычных кірункаў у Беларусі. Сумесна з журналістам Вітаўтам Мартыненкам у 1989 годзе ў выдавецтве БІНіМ (Нью-Ёрк) выдалі першую беларускую рок-энцыкляпэдыю «Праз рок-прызму». У 2006 годзе пабачыла іх новая сумесная кніга, прысьвечаная сучаснай беларускай музычнай культуры «222 альбомы беларускага року і ня толькі…»^[2]. Выданьне адзначана спэцыяльным прызам арганізатараў «Рок-каранацыі — 2006».

Сябра культурна-асьветнага клюбу «Спадчына». Узнагароджаны мэдалём Камітэту ўшанаваньня клюбу «Спадчына» з выявай «Пагоні» за «…актыўную і плённую працу на ніве беларускай нацыянальнай журналістыкі, за сьмелае адстойваньне права беларускага народу на дзяржаўны сувэрэнітэт» (1998), а таксама срэбраным пярсьцёнкам з выявай «Пагоні» і дэвізам «Жыве Беларусь» за «…дабрачынны і самаахвярны ўклад у падрыхтоўку і выданьне альманаха „Скрыжалі «Спадчыны-4»“» (2005). Узнагароджаны Міністэрствам замежных справаў Чэскай Рэспублікі мэдалём імя Яна Масарыка, «…у падзяку за карыснае супрацоўніцтва ў паглыбленьні беларуска-чэскіх стасункаў» (2007).

Бібліяграфія рэдагаваць

Вітаўт Мартыненка, Анатоль Мяльгуй. Праз рок-прызму / Ян Запруднік. — Нью-Ёрк: Беларускі інстытут навукі і мастацтва, 1989. — 217 с.
Вітаўт Мартыненка, Анатоль Мяльгуй. 222 альбомы беларускага року і ня толькі / Віталь Супрановіч. — Менск: Беларуская музычная альтэрнатыва, 2006. — 440 с. — 2000 ас. — ISBN 000-5673-16-4

Літаратура рэдагаваць

Д.П. МЯЛЬГУЙ АНАТОЛЬ (Мельгуй Анатолий, Mjalgouj Anatol) // Энцыклапедыя беларускай папулярнай музыкі / уклад. Дз. Падбярэзскі і інш. — Мінск: Зміцер Колас, 2008. — С. 193–194. — 368 с. — 2000 ас. — ISBN 978-985-6783-42-8

Крыніцы рэдагаваць

^ Эла Дзьвінская. (29 красавіка 2017) Успамін пра сябра. Анатоль Мяльгуй — рамантык, апантаны музыкай і беларушчынай Беларуская асацыяцыя журналістаў
^ Ареша; misty. (2008-02-07) СТАТЬИ: Презентация третьего тома книги «222 альбомы беларускага року і ня толькі» (рас.). LiveSound.by. Праверана 2020-07-15 г. Архіўная копія ад 2008-02-13 г.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

Старонка на Kamunikat.org
Артыкулы ў газэце «Новы час»

[1] Эла Дзьвінская. (29 красавіка 2017) Успамін пра сябра. Анатоль Мяльгуй — рамантык, апантаны музыкай і беларушчынай Беларуская асацыяцыя журналістаў

[2] Ареша; misty. (2008-02-07) СТАТЬИ: Презентация третьего тома книги «222 альбомы беларускага року і ня толькі» (рас.). LiveSound.by. Праверана 2020-07-15 г. Архіўная копія ад 2008-02-13 г.

[1]

[2]