Амаграфічная рыфма

Амаграфі́чная ры́фма — рыфма, у якой спалучаюцца словы-амографы, г. зн. тыя, што пішуцца аднолькава, але гучаць па-рознаму (у выніку рознага месца націску). Такая рыфма можа ўспрымацца як асаблівы від рознанаціскной рыфмы. Своеасаблівае ўжываньне амаграфічнай рыфмы ў спалучэньні са звычайнай знаходзім у жартоўных «карацельках-калямбурах» Н. Гілевіча:

Покуль бог папу на ра́су

Сыпаў срэбную расу́,

Чорт у храме выграб ка́су

І купіў сабе касу́.

Што ні хвіля, ні гадзі́на —

Лезе з скуры га́дзіна.

Увесь век яму гадзі́ла,

А ён кажа: га́дзіла!

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4