Акропаль (па-грэцку: ákros «верхні» + pólis «горад») — узвышаная частка старажытнагрэцкага гораду. У эгейскі пэрыяд там зьмяшчаліся гарадзкія ўмацаваньні, пазьней акропалі ператварыліся ў цэнтры рэлігійна-палітычнай забудовы гарадоў.