Адольф Шніп
Адольф Шніп (27 студзеня (30 лістапада) 1906, в. Пугачы (сёньня — Валожынскі раён Менскай вобл.) — 4 студзеня 1985, в. Ваўжэньчыцы Ўроцлаўскага павету Ніжнесылескага ваяводзтва, Польшча) — беларускі каталіцкі сьвятар лацінскага і бізантыйскага абрадаў з Таварыства Ісуса, адзін з выдаўцоў беларускага рэлігійнага часопісу «Злучэньне», актыўны дзяяч дабрачыннага каталіцкага таварыства «Карытас».
Адольф Шніп | |
| Імя пры нараджэньні | Адольф Вінцэнтавіч Шніп |
|---|---|
| Род дзейнасьці | Рэдактар, сьвятар |
| Дата нараджэньня | 27 студзеня 1906 |
| Месца нараджэньня | вёска Пугачы, Ашмянскі павет, Віленская губэрня, Паўночна-Заходні край, Расейкая імпэрыя |
| Дата сьмерці | 4 студзеня 1985 |
| Месца сьмерці | в. Ваўжэньчыцы, Уроцлаўскі павет, Польская Народная Рэспубліка |
| Грамадзянства | Польская Народная Рэспубліка |
| Бацька | Вінцэнт Шніп |
| Узнагароды |  |
Паходжаньне рэдагаваць
Нарадзіўся на Віленшчыне 30 лістапада 1906[1] у рыма-каталіцкай сям’і Вінцэнта Шніпа. Паводле сьцьверджаньня беларускага пісьменьніка Віктара Шніпа, Адольф Шніп — яго кроўны родзіч[2], ён нарадзіўся і гадаваўся ў яго родных Пугачах Валожынскага р-ну. Меў брата, які таксама быў каталіцкім сьвятаром[3].
Ва Ўсходняй місіі айцоў-езуітаў рэдагаваць
Да езуітаў уступіў у Альбярціне 21 лютага 1927 г.[1] На сьвятара бізантыйскага абраду высьвячаны ў Ковелі 16 чэрвеня 1935 г. Належыў да духавенства Віленскай рыма-каталіцкай архідыяцэзіі.
Ва Ўсходняй місіі айцоў-езуітаў у Альбярціне пэўны час быў кіраўніком дому, асыстэнтам кіраўніка навіцыяту (соцыюш магістра навіцыяту), адным з рэдактараў беларускага ўнійнага штомесячніка «Да Злучэньня» / «Злучэньне», які выдавалі беларускія езуіты[1].
У 1937-39 гг. у Вільні быў адміністратарам каталіцкай парафіі Маці Божай Суцяшэньня бізантыйска-славянскага абраду. Гэтай уніяцкай парафіяй апекаваліся езуіты, а для рэлігійных патрэбаў ёй у 1926 быў перададзены былы аўгустынскі касьцёл[4].
Вядома, што ў 1939 быў таксама прэфэктам малой езуіцкай духоўнай сэмінарыі ў Вільні. Праводзіў духоўныя рэкалекцыі для беларускіх студэнтаў, што навучаліся ў Вільні[5].
У 1940-41 гг. у Кракаве прайшоў трэці этап выпрабаваньняў на шляху сваёй духовай фармацыі (звычайна ў езуітаў гэта 8-10 мес.), які прадугледжаны Канстытуцыяй Таварыства Ісуса перад складаньнем вечных зарокаў. Вядома, што затым працаваў на Падляшшы ў Кожухаве[1].
У паваенны час ва Ўроцлаўскай архідыяцэзіі рэдагаваць
У пасьляваенны час жыў у Польшчы пад Уроцлавам, служыў у лацінскім абрадзе. Вядома таксама, што 01.07.1946 а. Адольф Шніп зь нейкіх прычынаў пакінуў Таварыства Ісуса[1].
У 1945—1949 гг. быў першым пробашчам шматнацыянальнай парафіі Ўнебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі ў Беляве пад Уроцлавам, утворанай на атрыманых пасьля вайны ад немцаў землях. У 1948 вялікая парафія ў Беляве была падзелена на 2 часткі: горная і дольная, пробашчам апошняй быў кс. Адольф Шніп[6].
Наступным месцам служэньня кс. Адольфа Шніпа была парафія Найсьвяцейшага Сэрца Ісуса ў Жаруве (Уроцлаўская архідыяцэзія), дзе ён быў пробашчам у 1951—1953 гг.[7]
Пасьля Жарува ў 2-й палове 1950-ых ён працаваў пробашчам у парафіі Пекары-Ўданін. Быў удзельнікаў усіх зьездаў і канфэрэнцыяў мясцовага каталіцкага дабрачыннага таварыства «Карытас» Уроцлаўскай архідыяцэзіі[8].
Узнагароды і памяць рэдагаваць
За актыўную дабрачынную дзейнасьць у часы камуністычнай Польшчы кс. Адольф Шніп згодна з ухвалай Рады дзяржавы быў двойчы ўзнагароджаны «Залатым крыжам заслугі» (другі раз гэтую ўзнагароду атрымаў 19 ліпеня 1954 г. «з нагоды 10-й гадавіны Народнай Польшчы за заслугі ў грамадзкай працы»)[9].
У літургічным календары Легніцкай дыяцэзіі на 2011 год падаеца дзень малітоўнай памяці (дзень сьмерці) кс. Адольфа Шніпа: 4.01.1985 і мясцовасьць, дзе ён пахаваны — Ваўжэньчыцы[10].
У кнізе ўспамінаў супрацоўнікаў «Карытасу» («Księża Caritas. Wspomnienia») зьмешчаны ўспаміны кс. Адольфа Шніпа «Znad Dniepru nad Odrę»[11].
Крыніцы рэдагаваць
- ^ а б в г д Sznip Adolf / Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski I Litwy 1564—1995. (Opracował Ludwik Grzebień). Wydział filozoficzny Towarzystwa Jezusowego, Wydawnictwo WAM. Kraków, 1996. S. 663—664
- ^ З роду Шніпоў
- ^ Браты-святары з Пугачоў
- ^ Schematyzm Archidiecezji Wileńskiej z 1938 r.
- ^ П. Дрыгоніч і П. Дрыгвіч. Успаміны аб сьв. п. кс. др. Станісл. Глякоўскім / Беларускія рэлігійныя дзеячы стагоддзя. Жыцьцярысы. мартыралогія. Успаміны. (Аўтар-укладальнік Юрась Гарбінскі.) Мінск—Мюнхен, 199. С. 298.
- ^ Kazimierz Aftanas. Monografia parafii pw. NMP w Bielawie
- ^ Historia miejscowości Gminy Żarów (Żarów po 1945 r.)
- ^ Patryk Medyński, Wiktor Kalita. Wicestarosta wspołpracował z UB-ecją. // Roland nr 2 (138), 2007, s. 12-13.
- ^ Monitor Polski, № 108, s. 1498, poz. 1436
- ^ Kalendarz liturgiczny diecezji Legnickiej na rok 2011
- ^ Ks. Adolf Sznip. Znad Dniepru nad Odrę / Księża Caritas. Wspomnienia. — Warszawa, Wydawnictwa Caritas, 1984. S. 391—400.