Абэрон (спадарожнік Урана)
| |
| Найлепшы здымак Абэрону, зроблены Вояджэр-2 | |
| Гісторыя адкрыцьця | |
|---|---|
| Першаадкрывальнік | Уільям Гершэль |
| Дата адкрыцьця | 11 студзеня 1787[1] |
| Арбітальныя характарыстыкі | |
| Сярэдні радыюс | 761,4 ±2.6 км (0.1194 Зямнога) |
| Вялікая паўвось | 583 520 км[2] |
| Эксцэнтрысытэт | 0.0014[2] |
| Арбітальны пэрыяд | 13,463234 дня[2] |
| Нахіл арбіты | 0,058° (да экватару Ўрану)[2] |
| Фізычныя характарыстыкі | |
| Дыямэтар | 1522,8 км |
| Плошча паверхні | 7 285 000 км² |
| Маса | 3.014 ±0.07521 кг[3] |
| Шчыльнасьць | 1.63 ±0.05 г/см³[3] |
| Паскарэньне вольнага падзеньня | 0,346 м/с² |
| Пэрыяд звароту вакол сваёй восі | Сынхранізаваны з арбітальным пэрыядам |
| Нахіл восевага кручэньня | |
| Альбеда | 0,23 |
| Тэмпэратура паверхні | 70 - 80 К (−203 - −193 °С)[4] |
| Атмасфэра | адсутнічае |
Абэрон — другі па велечыні спадарожнік Урану і дзявяты па масе сярод спадарожнікаў Сонечнай сыстэмы. Таксама вядомы пад назвай «Уран IV». Адкрыты 11 студзеня 1787 року Ўільямам Гершэлям і названы ім у гонар фантастычнага караля феяў і эльфаў з твораў Ўільяма Шэксьпіра «Сон у летнюю ноч». Спадарожнік зьяўляецца самым далёкім ад Урану, яго арбіта разьмешчана часткова па-за межамі магнітасфэры Ўрану.
Верагодна Абэрон сфармаваўся з Акрэцыйнага дыску, атуляўшага Ўран адразу пасьля ўзьнікненьня плянэты. Спадарожнік складаецца з каменю і лёду ў роўных прапорцыях, і, верагодна, дыферэнцыяваны на каменнае ядро и ледзяную мантыю. На мяжы верагодна маецца слой вадкай вады. Паверхня Абэрону цёмная з чырвоным адценьнем. Рэльеф спадарожніку фармуецца ў асноўным ударамі астэроідаў і камэт. На паверхні прысутнічаюць шмат кратэраў, дыямэтар якіх сягае 210 км². На спадарожніку маюцца сыстэмы рвоў (грабэнаў), утварыўшыхся за часамі тэктанічных працэсаў на этапе фармаваньня плянэты.
Спадарожнік Абэрон вывучаецца па здымках зробленых адзіным касьмічным апаратам «Вояджэр-2», які праляцеў побач з Уранам і яго спадарожнікамі ў студзені 1986.
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Herschel, W. S. (1787). "An Account of the Discovery of Two Satellites Revolving Round the Georgian Planet". Philosophical Transactions of the Royal Society of London 77: 125–129. doi:10.1098/rstl.1787.0016. JSTOR 106717
- ^ а б в г Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology.
- ^ а б Jacobson, R. A.; Campbell, J. K.; Taylor, A. H.; Synnott, S. P. (June 1992). "The masses of Uranus and its major satellites from Voyager tracking data and earth-based Uranian satellite data". The Astronomical Journal 103 (6): 2068–2078. Bibcode:1992AJ....103.2068J. doi:10.1086/116211
- ^ Grundy, W. M.; Young, L. A.; Spencer, J. R.; Johnson, R. E.; Young, E. F.; Buie, M. W. (October 2006). "Distributions of H2O and CO2 ices on Ariel, Umbriel, Titania, and Oberon from IRTF/SpeX observations". Icarus 184 (2): 543–555. arXiv:0704.1525. Bibcode:2006Icar..184..543G. doi:10.1016/j.icarus.2006.04.016
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |