Супрасьлеўскі кодэкс: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Апублікаваньне: дапаўненьне
д →‎Апублікаваньне: артаграфія
Радок 10:
284-старонкавы (або 285-) кодэкс быў знойдзены ў 1823 [[канонік]]ам [[Міхал Баброўскі|Міхалам Баброўскім]] ва [[Супрасьлеўскі праваслаўны манастыр|ўніяцкім базылянскім манастыры]] ў [[Супрасьля|Супрасьлі]] (адсюль і назва рукапісу).
 
Баброўскі адаслаў рукапіс двума часткамі славенскаму філёлягу [[Ернэй Копітар|Ернэю Копітару]], каб той апублікаваў яго. Першая частка (118 аркушаў) не вярнулася і цяпер захоўваецца ў [[Нацыянальная і ўнівэрсытэцкая бібліятэка Славеніі|Нацыянальнай і ўнівэрсытэцкай бібліятэцы]] ў [[Любляна|Любляне]]. Другая частка была набытая для прыватнай бібліятэкі [[Замойскія|Замойскіх]] у [[Варшава|Варшаве]]. Падчас [[Другая Сусьветная вайна|Другой Сусьветнай вайны]] гэтая частка рукапісу зьнікла, але пазьней усплыла ў [[ЗША]] і ў [[1968]] была вернутая ў Польшчу, дзе дагэтуль захоўваецца ў [[Нацыянальная бібліятэка Польшчы|Нацыянальнай бібліятэцы]] ў Варшаве. Трэцяя частка, якая складаецца з 16 аркушаў, стала ўласнасьцю [[памешчык]]а СтрэлбіцкагаСтральбіцкага, але ў [[1856]] року была выкупленая для [[Расейская нацыянальная бібліятэка|Публічнай бібліятэкі]] ў [[Санкт-Пецярбург]]у, дзе захоўваецца да цяперашняга часу.
 
Кодэкс публікаваўся [[Франц Міклашыч|Франам Міклашычам]] (Вена, 1851), Сяргеем Севяранавым (''Suprasalьskaja rukopisь'', Санкт-Пецярбург, 1904) і Ёрданам Заімавым з Марыё Капальдам (Сафія, 1982—1983).