Ігнат Даніловіч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д унутраныя спасылкі |
дапаўненьне, выявы, стыль, артаграфія |
||
Радок 2:
| Імя = Ігнат Даніловіч
| Арыгінал імя =
| Фота = Ihnat Daniłovič. Ігнат Даніловіч (1846).jpg
| Шырыня =
| Подпіс = Ігнат Даніловіч
| Дата нараджэньня = {{Нарадзіўся|10|8|1788|0|1}}
| Месца нараджэньня
| Дата сьмерці
| Месца сьмерці
| Грамадзянства
| Навуковая сфэра
| Месца працы
| Альма-матэр
| Навуковы кіраўнік
| Знакамітыя вучні
| Вядомы як
| Узнагароды і прэміі
| Сайт
}}
'''Ігна́т Мікала́евіч Даніло́віч''' ({{Мова-pl|Ignacy Daniłowicz}}; {{Дата ў старым стылі|[[10 жніўня]]|[[1788]]|[[30 ліпеня]]}}, вёска [[Грынявічы]] [[Бельскі павет|Бельскага павету]] [[Падляскае ваяводзтва|Падляскага ваяводзтва]]
== Жыцьцяпіс ==
Сын
Служыў сакратаром пры губэрнатары Беластоцкай вобласьці, прызначаным [[Напалеон]]ам. З [[1814]] року выкладаў у Віленскім унівэрсытэце мясцовае права.
Радок 28:
Зьбіраючы матэрыялы па гісторыі старажытнай Літвы, наведаў [[Варшава|Варшаву]], [[Санкт-Пецярбург]] і [[Масква|Маскву]]. Студэнты прыносілі свайму прафэсару [[пэргамэнт]]ныя і іншыя рукапісы, пераважна з уніяцкіх цэркваў і кляштараў. З [[1821]] року быў сябрам «правінцыйнага камітэту», зацьверджанага ў Вільні для падрыхтоўкі выпраўленага выданьня [[Статут ВКЛ|Літоўскага Статуту]] і з [[1822]] року сябрам прафэсарскае камісіі, якой была даручана падрыхтоўка новага расейскага перакладу Статуту.
У
[[Файл:Ihnat Daniłovič. Ігнат Даніловіч (1831).jpg|міні|Ігнат Даніловіч. К. Я. Канеўскі, [[1831]]]]
У [[1830]] року Даніловіч быў запрошаны [[Міхаіл Сьпяранскі|М. Сьпяранскім]] у II аддзяленьне Уласнай Ягонай Імпэратарскай Вялікасьці канцылярыі для працаў над зводам законаў, якія дзейнічалі ў «далучаных ад Польшчы губэрнях». Гэты «Звод мясцовых правоў заходніх губэрняў», перапрацаваны пасьля чыноўнікамі II аддзяленьня і асобым камітэтам зь мясцовых юрыстаў, быў надрукаваны ў [[1836]] року невялікай колькасьцю асобнікаў (у [[1910]] перадрукаваны юрыдычным факультэтам Пецярбурскага ўнівэрсытэту пад наглядам прафэсара [[Міхаіл Пэргамант|М. Пэргаманта]] і прыват-дацэнта [[барон]]а [[Аляксандар Нольдэ|А. Нольдэ]], пад назвай «Звод мясцовых законаў Заходніх губэрняў»). Ён не атрымаў моцы закону з прычыны скасаваньня мясцовага права загадам 25 чэрвеня [[1840]] року. На загад Сьпяранскага Даніловіч таксама прыгатаваў запісы па гісторыі [[Магдэбурскае права|майдэборскага права]], якія падрыхтавалі скасаваньне гэтага права ў Маларасеі.▼
▲У [[1830]] року І. Даніловіч быў запрошаны [[Міхаіл Сьпяранскі|М. Сьпяранскім]] у II аддзяленьне Уласнай Ягонай Імпэратарскай Вялікасьці канцылярыі для працаў над зводам законаў, якія дзейнічалі ў «далучаных ад Польшчы губэрнях». Гэты «Звод мясцовых правоў заходніх губэрняў», перапрацаваны пасьля чыноўнікамі II аддзяленьня і асобым камітэтам зь мясцовых юрыстаў, быў надрукаваны ў [[1836]] року невялікай колькасьцю асобнікаў (у [[1910]] перадрукаваны юрыдычным факультэтам Пецярбурскага ўнівэрсытэту пад наглядам прафэсара [[Міхаіл Пэргамант|М. Пэргаманта]] і прыват-дацэнта [[барон]]а [[Аляксандар Нольдэ|А. Нольдэ]], пад назвай «Звод мясцовых законаў Заходніх губэрняў»). Ён не атрымаў моцы закону з прычыны скасаваньня мясцовага права загадам 25 чэрвеня [[1840]] року. На загад М. Сьпяранскага І. Даніловіч таксама
У [[1835]] року Даніловіч был прызначаны прафэсарам крымінальнага права ў зноўку адчынены [[Кіеўскі ўнівэрсытэт Сьвятога Ўладзімера]]. Ён быў першым [[дэкан]]ам юрыдычнага факультэту і, акрамя крымінальнага права, чытаў лекцыі мясцовых законаў, адначасна працуючы над падрыхтоўкай выданьня першага Літоўскага Статуту. Не маючы на гэта ўласных сродкаў, Даніловіч марна зьвяртаўся па дапамогу да археаграфічнай камісіі, паказваючы на значэньне гэтага помніка. З Кіева ён прыслаў у II аддзяленьне «Агляд гістарычных зьвестак пра стан зводу мясцовых законаў Заходніх губэрняў» (перавыдадзены Пецярбурскім унівэрсытэтам у 1910 року), які мясьціў гісторыю крыніцаў літоўска-польскага права і паслугаваў уводзінамі да Заходняга зводу.▼
▲У [[1835]] року І. Даніловіч был прызначаны прафэсарам крымінальнага права ў зноўку адчынены [[Кіеўскі ўнівэрсытэт Сьвятога Ўладзімера]]. Ён быў першым [[дэкан]]ам юрыдычнага факультэту і, акрамя крымінальнага права, чытаў лекцыі мясцовых законаў, адначасна працуючы над падрыхтоўкай выданьня першага Літоўскага Статуту. Не маючы на гэта ўласных сродкаў, І. Даніловіч марна зьвяртаўся па дапамогу да археаграфічнай камісіі, паказваючы на значэньне гэтага помніка. З Кіева ён прыслаў у II аддзяленьне «Агляд гістарычных зьвестак пра стан зводу мясцовых законаў Заходніх губэрняў» (перавыдадзены Пецярбурскім унівэрсытэтам у 1910 року), які
У [[1839]] року пасьля часовага закрыцьця ў сувязі з хваляваньнямі Кіеўскага ўнівэрсытэту выкладчыкі-палякі, якія працавалі ў ім, былі разьмешчаныя па іншых унівэрсытэтах. Даніловіч быў пераведзены ў Маскву, на катэдру законаў добраўпарадкаваньня і дабрачыньня Маскоўскага ўнівэрсытэту. Але і тут ён да сваёй галоўнай катэдры далучыў чытаньне мясцовых законаў заходніх губэрняў.▼
▲У [[1839]] року пасьля часовага закрыцьця ў сувязі з хваляваньнямі Кіеўскага ўнівэрсытэту выкладчыкі-палякі, якія працавалі ў ім, былі разьмешчаныя
У [[1841]]—[[1842]] навучальным року ён зноў меў выкладаць новы прадмет і перайсьці на катэдру грамадзянскіх законаў Царства Польскага. Гэтая новая перамена нанесла апошні і рашучы ўдар па ягоным здароўі і прывяла да страты разумовых сілаў. У [[1842]] ён вымушаны быў пакінуць службу і неўзабаве памёр.▼
▲У [[1841]]—[[1842]] навучальным року
== Працы ==
[[Файл:Ignacy Danilowicz Skarbiec Diplomatow.jpg|міні
Працы прыхільніка натуральнага права І. Даніловіча адлюстроўваюць ідэі францускіх асьветнікаў [[XVIII стагодзьдзе|XVIII стагодзьдзя]]. Ён высока цаніў дасягненьні [[Француская рэвалюцыя|францускай рэвалюцыі]] (аб’яднаньне тэрыторыі дзяржавы, вызваленьне сьвецкай улады ад падпарадкаваньня царкве, разбурэньне ўлады фэўдалізму, абвяшчэньне роўнасьці ўсіх перад законам). Навуковец быў супраць умяшальніцтва законадаўцы ў свабоду думкі, выступаў супраць прыгоннага права, выказваўся за грамадзянскі шлюб і раўнапраўе сужэнцаў, крытыкаваў непарыўнасьць царкоўнага шлюбу<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = Вансявичюс| імя = С. А.| аўтарlink = | cуаўтары = Жеруолис И. А.,| дата публікацыі = | url = http://law.edu.ru/article/article.asp?articleID=186729| загаловак = Развитие правовой науки в Вильнюсском университете| фармат = | назва праекту = Юридическая Россия| выдавец = Министерство образования и науки РФ| дата = 1 студзеня 2010| мова = ru| камэнтар = }}</ref>. Як выбітны знаўца фэўдальнага права і помнікаў заканадаўства Вялікага Княства Літоўскага І. Даніловіч у сваіх працах падкрэсьліваў усебаковую распрацаванасьць права ВКЛ. Ён адзін зь першых зьвярнуў увагу расейскіх гісторыкаў права на неабходнасьць дасканалага вывучэньня гісторыі дзяржавы і права ВКЛ і захаваньня для нашчадкаў помнікаў права. Ён марыў адрадзіць
* Opisanie bibliograficzne dotąd wiadomych rękopismow i drukowanych exemplarzow Statutu Litewskiego («Dziennik Wilenski», [[1823]]; па-расейску зь некаторымі зьмяненьнямі ў «Журнале Министерства народного просвещения», [[1838]], № 2)
* Dorywcze uwagi o hypotekach (Санкт-Петербург, [[1835]]);
* Historyczny rzut oka na prawodawstwo Litewskie (Wilno, [[1837]]; першапачаткова па-нямецку ў «Dorpater Jahrbücher», [[1834]]).
* Взгляд на литовское законодательство и литовские статуты («Юридические записки Редкина», том I, [[1841]]).
Пра начытанасьць І. Даніловіча ў замежнай літаратуры можна меркаваць
У [[1826]] року Ігнат Даніловіч выдаў «Statut Kazimierza IV», у [[1827]]
Артыкул І. Даніловіча «Пра літоўскія летапісы» (у «Журнале Министерства народного просвещения», 1840, № 11) да пачатку [[XX стагодзьдзе|XX стагодзьдзя]] заставаўся карысным дапаможнікам па гістарычнай бібліяграфіі Вялікага Княства Літоўскага. Разам з князем [[Дзьмітры Абаленскі|Дз. Абаленскім]]
== Крыніцы
{{Зноскі}}
== Літаратура ==
* {{Літаратура/ЭГБ|3к}}
* {{Кніга
|аўтар = Доўнар, Т. I.
Радок 75 ⟶ 79:
|наклад = 6000
}}
* {{Літаратура/Даведнік Маракова|РЛ|1|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}▼
* {{Кніга
|аўтар =
Радок 93 ⟶ 98:
|наклад =
}}
▲* {{Літаратура/Даведнік Маракова|РЛ|1|0|РЛ1-3|РЛ1-3}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Даніловіч, Ігнат Мікалаевіч}}
|