Уладзімер Сьвятаславіч: розьніца паміж вэрсіямі

Вадохрышча Русі летапіс лічыць вынікам свядомага «выбару вер» Уладзімірам: да яго двару нібы выклікаліся прапаведнікі ісламу, юдаізму, заходняга «лацінскага» хрысціянства, пакуль Уладзімір пасля гутаркі з «грэцкім філосафам» не спыніўся на хрысціянстве візантыйскага абраду. Нягледзячы на [[Агіяграфія|агіяграфічны]] трафарэт, у гэтым апавяданні ёсць і гістарычнае збожжа. Так, Уладзімір гаворыць «немцам»: «Ідзеце зноў, яка бацькі нашы гэтага не прияли сутнасць» (гэта значыць ідзіце назад, бо нашы бацькі гэтага не прынялі). У гэтым трэба бачыць дасылку да падзей 960 года, калі германскі імператар прысылаў біскупа і святароў Вользе; не прынятыя на Русі, яны «ледзьве выратаваліся». Аб гэтых кантактах Вольгі з імператарам вядома толькі з заходніх крыніц; такім чынам, указанне летапісу на тое, што пры Ўладзіміру вяліся нейкія перамовы з заходнімі хрысціянамі аб вадохрышчы Русі, пэўна. Звесткі аб амбасадзе ў Харэзм рускага кіраўніка Буладмира, які жадаў, каб яго краіна прыняла іслам, захаваліся ў арабскіх і персідскіх крыніцах.