Хам: розьніца паміж вэрсіямі

'''Хам''' ([[іўрыт|іўр.]]:''חָם''; [[Грэцкая мова|грэц.]]: ''Χαμ'') — у [[Біблія|Бібліі]] адзін з трох сыноў [[Ной|Ноя]], які нарадзіўся ў апошнім стагодзьдзі да [[сусьветны патоп|сусьветнага патопу]]. У першай кнізе Майсея (''«[[Кніга Быцьцё|Быцьцё]]»'') паведамляецца, што ў Хама было чатыры сыны: [[Хуш]], [[Міцраім]], [[Фут]] і [[Ханан]], нашчадкі якіх засялілі [[Старажытны Эгіпет|Эгіпет]], [[Этыёпія|Этыёпію]], частку [[Бабілёнія|Бабілёніі]], [[Палестына|Палестыны]] й іншыя краіны. Але ўсе гэтыя народы былі выклятыя богам і асуджаныя на [[рабства]] за тое, што Хам асьмяяў перад братамі свайго бацьку, якога ўбачыў голым, калі той спаў п’яны ў шатры. Гэты эпізод часта выкарыстоўваўся для апраўданьня [[рабства]]. У пераносным сэнсе імя Хам раней ужывалася для абазначэньня чалавека з простанародзьдзя. Пазьней яно стала агульным вызначэньнем грубага, нахабнага чалавека.<ref>{{Літаратура/Скарына Ф. Творы|к}} С. 150.</ref>