Мікалай Судзілоўскі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д →‎Амэрыка: артаграфія, шаблён
д →‎Азія: артаграфія, унутраныя спасылкі, шаблён
Радок 38:
 
=== Азія ===
Пасьля выхаду ў адстаўку з паста сэнатара Гавайскага пармямэнтапарлямэнту Судзілоўскі пераехаў у [[Шанхай]] (Кітай). У траўні [[1905]] годагоду ён ужо знаходзіўся ў Японіі, дзе арганізаваў камітэт дапамогі расейскім ваеннапалонным [[расейска-японская вайна|расейска-японскай вайны]], стварыў для непісьменных салдат школы. Зь яго дапамогай у [[Нагасакі]] сацыялісты пачалі выпускаць рэвалюцыйную газэту «Воля». У [[Токіё]] Судзілоўскі выпускаў газэту «УсходніЎсходні агляд», дапамагаў японскім дэмакратам выпускаць часопіс «Рэвалюцыйны весьнік», актыўна праводзіў прапаганду сацыялістычных ідэяў.
 
Па патрабаваньні Расейскага міністэрства замежных справаў урад ЗША ануляваў ягонае амэрыканскае грамадзянства.
 
У [[1912]] годзе нястомны Судзілоўскі пераехаў на Філіпіны. Там наш суайчыньнік акрамя мэдыцынскай практыкі займаўся, як заўсёды, грамадзскайграмадзкай і асьветніцкай дзейнасьцю. Потым ён вярнуўся ў Японію.
 
[[Лютаўская рэвалюцыя|Лютаўскую рэвалюцыю]], якая адбылася ў Расеі, Судзілоўскі сустрэў з радасьцю, але [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкая]] была ўспрынятая ім як «зігзаг гісторыі». [[Марксізм|Марксізм]] ён лічыў дактрынёрствам і разгладаў яго толькі як адно ўз многіх сацыялістычных вучэньняў.
 
У [[1921]] годзе Мікалай Канстанцінавіч пасяліўся зь сям’ёй у кітайскім горадзе [[Цяньцзынь]], дзе працаваў урачом. Адносіны да бальшавікоў сталі ў яго больш памяркоўныя. Ён арганізаваў першы ў Азіі «Камітэт дапамогі галадаючым Расеі». Напрыканцы жыцьця ён нават пачаў думаць пра вяртаньне на Бацькаўшчыну. Але яго намер ня зьдзейсьніўся.
 
Мікалай Судзілоўскі памёр [[30 красавіка]] [[1930]] годагоду ва ўзросьце 80 гадоў. Цела яго паводле ўсходняй традыцыі было спаленае.
 
Судзілоўскага называюць «першым і апошнім энцыякляпэдыстамэнцыкляпэдыстам [[XX стагодзьдзе|XX]] стагодзьдзя]]»{{Няма крыніцы}}.
 
== Вонкавыя спасылкі ==