Уладзімер Бабраўніцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1923 г. скончыў сямігодку. Сярэднюю адукацыю атрымаў у Мінску. У 1925 г. паступіў у Горацкую сельскагаспадарчую акадэмію. У 1929 г. атрымаў дыплём інжынэра-лесагаспадарніка і паступіў у асьпірантуру Гомельскага лесатэхнічнага інстытута. З 1932 дацэнт. У жніўні 1934 г. пераехаў у Мінск, паступіў у асьпірантуру БелАН. У 1936 г. абараніў кандыдацкую дысэртацыю. Са студзеня 1938 г. рэктар БДУ.▼

Арыштаваны адпаведнымі ворганамі 12 ліпеня 1938 г. на працы. Пасьля шматлікіх катаваньняў прызнаўся ў «шпіянажы і шкодніцтве», але потым ад сваіх слоў адмовіўся.▼

10 сакавіка 1940 г. справа Б. была спыненая і праз тыдзень яго вызвалілі. Да 2-й Усясьветнай вайны дацэнт катэдры арганічнай хіміі БДУ. У час вайны ў эвакуацыі, да 26 лістапада 1943 г. працаваў дырэктарам Мензялінскага пэдагагічнага вучылішча ў Татарскай АССР, са сьнежня 1943 г. па сакавік 1947 г.працаваў у Наркамаце асьветы БССР у Маскве.▼

З 1947 ізноў у Менску, чытаў лекцыі ў БДУ. З 1 траўня 1947 г. па сакавік 1950 г. намесьнік дырэктара НДІ хіміі БДУ, у 1950-1955 гг на выкладчыцкай працы. Спрабаваў абараніць доктарскую дысэртацыю, але ў чэрвені 1952 г. на сходзе катэдры арганічнай хіміі абвінавачаны ў «адсутнасьці неабходных друкаваных прац» ды не атрымаў рэкамэндацыі. У 1955 г. з шэрагам іншых выкладчыкаў БДУ звольнены «ў сувязі са скарачэньнем штатаў».▼

Яноўскі А., Зельскі А. Гісторыя Беларускага дзяржаўнага універсітэта ў біяграфіях яго рэктараў. Мінск. 2001. С. 68-77.▼

Бабраўніцкі Уладзімір Сцяпанавіч. // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 603.▼