Антоні Грушэцкі: розьніца паміж вэрсіямі

| Працы = Аздабленьне ў [[Гародня|Гародне]] [[Касьцёл Сьвятога Францішка Ксаверыя (Горадня)|Фарнага касьцёлу]], [[Касьцёл Адшуканьня Сьвятога Крыжа (Горадня) |Бернардзінскага касьцёлу]], [[Новы замак (Горадня)|Новага замку]]

'''Антонi Грушэцкi''' ({{мова-pl|Antoni Gruszecki}}) ([[1734]]—[[1798]]) — вядомы [[Базыляны |базыльянскі]] [[жывапіс]]ец другой паловы ХVIII ст. Прафесар [[жывапіс]]у [[Ягелонскі ўнівэрсытэт|Кракаўскай акадэміі]][http://www.pawet.net/library/history/bel_history/marozava/02/%D0%A3%D0%BD%D1%96%D1%8F%D1%86%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%86%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0_%D0%8E_%D1%8D%D1%82%D0%BD%D0%B0%D0%BA%D1%83%D0%BB%D1%8C%D1%82%D1%83%D1%80%D0%BD%D1%8B%D0%BC_%D1%80%D0%B0%D0%B7%D0%B2%D1%96%D1%86%D1%86%D1%96_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D1%96_(1596-1839_%D0%B3%D0%B0%D0%B4%D1%8B).html]. Аздабляў палац [[Антоній Тызенгаўз|Тызенгаўза]] ў [[Гародня|Гародне]], які разьмяшчаўся на плошчы Гарадніцы. Пісаў абразы для каралеўскай галерэі па запросу караля [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станiслава Аўгуста Панятоўскага]]. Аздабляў ў [[Гародня|Гародне]] [[Касьцёл Сьвятога Францішка Ксаверыя (Горадня)|Фарны касьцёл]] i [[Касьцёл Адшуканьня Сьвятога Крыжа (Горадня)|Бернардзінскі касьцёл]].

Бацька яго так сама быў Антонi[http://artunion.ru/painters/2-04-3.htm], з польскага [[Шляхта|шляхецкага]] роду [[Грушэцкія гербу Любiч|Грушэцкiх]]. Антонi навучаўся мастацтву ў К. Радзiлоўскага i Cтанiслава Страiнскага у [[Львоў|Львове]]. Далучыўся да [[Базыляны|Базылiянскай царквы]] у [[1751]] г. Рабiў для Валерыя Ржевускага у Падгорцах ([[Бродаўскі раён]], [[Украіна]]). Маляваў партрэты i абразы рэлiгiйных дзеячоў i мясцовых касьцёлаў. У [[1760]] асеў ў [[Кракаў|Кракаве]]. Працаваў пад выдуманым прозьвiшчам Дамброўскi, малюючы партрэты ды карцiны на рэлiгiйную i мiфалягiчную тэматыку. У 1760-я гады стаў прафесарам жывапісу [[Ягелонскі ўнівэрсытэт|Кракаўскай акадэміі]]. У [[1771]]—[[1774]] стаў манахам-базылiянiнам у [[Супрасьль|Супрасьле]], дзе пiсaў для тутэйшай лаўры. Ён двойчы адбываў навіцыят у Супрасьлі, у [[1778]] г. прэтэндаваў на пасаду настаяцеля гэтага манастыра. На яго творчасьць зьвярнуў ўвагу сам кароль [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі]], пад час свайго прыбыцьця у Супрасьле у [[1774]] г. Робячы у Супрасьле, падараваў некалькi cваiх абразоў i карцiн каралю [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станiславу Аўгусту]], якiя той «мiла i ўдзячна прыняў», асабiста да сваёй калекцыi. З каралеўскага запрашэньня трапiў на каралеўскую службу у [[Гародня|Гародню]]. У Гародне пiсаў ў асноўным карцiны на сьвецкую тэматыку на французскi манер, аздабляў [[палац]] у Гараднiцах (Гародня), [[Новы замак (Горадня)|Новы замак]]. У [[1792]] г., з-за хваробы, пакiнуў [[Гародня|Гародню]] i правёў рэшткi сваiх дзён у [[Супрасьль |Супрасьле]], дзе працягнуў пiсаць абразы. У Cупрасьлiцкiм манастыры ён i памёр у [[1798]] г. Яго работы заслужана прысутнiчаюць у каралеўскай галярэе Варшаўскiм Замку.

[[ВыяваФайл:Sophonisba.jpg|thumb|right|200px|Партрэт «Сафанісба», ([[1793]]). Мастак ''Антонi Грушэцкi''. Алей, холст. Надпіс у ніжняй частцы: ''La Fille de Tancréde. dans sa douleur''. На задняй этыкетцы надпіс рукой: ''Sophonisba /1793'']]

[[uk:Грушецький АнтінАнтон Антонович]]