Фэрдынанд I Габсбург: розьніца паміж вэрсіямі

На [[Венскі кангрэс 1515 году|венскім кангрэсе 1515 году]] ў выніку дыпляматычнай місіі [[Мікалай Радзівіл (1470—1521)|Мікалая Радзівіла]] (сына [[Мікалай Радзівіл «Стары»|Мікалая Радзівіла Старога]]), які атрымаў за гэта тытул імпэрскага князя, дасягнутая дамоўленасьць аб шлюбе Фэрдынанда з [[Ганна Ягелонка|Ганнай Ягелонкай]], дачкой чэскага і вугорскага караля [[Уладзіслаў Ягелон|Ўладзіслава Ягелона]], унучкай [[Казімір IV|Казіміра IV]] (шлюб заключаны ў 1521 годзе), і аб магчымасьці пераходу [[Чэхія|Чэхіі]] і [[Вугоршчына|Вугоршчыны]] ад [[Ягелоны|Ягелонаў]] да [[Габсбургі|Габсбургаў]]. [[Жыгімонт II Аўгуст]] быў двойчы ([[1543]]—1545 і з [[1553]]) жанаты з дачкамі Фэрдынанда і Ганны Ягелонкі: Лізаветай ([[1526]]—1545) і Кацярынай ([[1533]]—[[1572]]), адным з ініцыятараў гэтых шлюбаў быў [[Мікалай Радзівіл Чорны]]. Пасьля разгрому Вугоршчыны [[туркі|туркамі]] пры [[Мохач]]ы ў [[1526]] годзе і гібелі свайго швагра [[Людовік II Ягелон|Людовіка II Ягелона]] Фэрдынанд абраны каралём Чэхіі і Вугоршчыны, што выклікала сэрыю грамадзянскіх войнаў паміж прыхільнікамі яго і вугорскага магната [[Янаш Запольяі|Янаша Запольяі]], таксама абранага вугорскім каралём і падтрыманага [[Польшча]]й. Жорстка падавіў рух за незалежнасьць Чэхіі, спрыяў кансалідацыі спадчынных уладаньняў аўстрыйскіх Габсбургаў у адзіны дзяржаўны комплекс.

Карыстаўся папулярнасьцю ў «сэпаратысцкай» часткі беларуска-літоўскага грамадзтва, якая бачыла ў Габсбургах процівагу Польшчы. Яго паслы ў [[Вільня|Вільні]] ў [[1528]] годзе адзначалі, што літоўскія [[паны-рада]] больш спрыяюць Габсбургам, чым палякі, апрача [[Канстантын Астроскі|Канстанціна Астроскага]], які сімпатызаваўсымпатызаваў Запольяі. Выхадцы з [[Вялікае Княства Літоўскае|ВКЛ]] непасрэдна ўдзельнічалі ў ваенных дзеяньнях на баку Фэрдынанда, як, напрыклад, І. Перасьветаў, які ў [[1535]] годзе быў нават яго паслом да малдаўскага гаспадара [[Пётр Рарэш|Пятра Рарэша]]. У [[1532]] годзе [[Ільля Астроскі]], насуперак рашэньням сойму ВКЛ, прапаноўваў Фэрдынанду выставіць уласныя ўзброеныя атрады для вайны з [[Турэччына]]й.