Франсіска Гоя: розьніца паміж вэрсіямі

Характар яго мастацтва рэзка зьмяняецца з пачаткам 1790-х гадоў перад падзеямі Вялікай францускай рэвалюцыі. Жыцьцесьцьвярджэньне ў творчасьці Гоя зьмяняецца глыбокай незадаволенасьцю, сьвяточная галоснасьць і вытанчанасьць сьветлых адценьняў  — рэзкімі сутыкненьнямі цёмнага і сьветлага, захапленьне Т'епола Т’епола — засваеньнем традыцый Вэласкеса, Эль Грэка, а пазьней Рэмбрандта. У яго жывапісу ўсё яшчэ пануюць трагізм і змрок, які паглынае фігуры, графіка становіцца рэзкай: імклівасьць першага малюнка, царапаючы штрых іглы ў афорце, сьветлаценевыя эфэкты акватынты. Блізкасьць з гішпанскімі асьветнікамі абвастрае енпрыязнасьць Гоя да фэўдальна-клерыкальнай Гішпаніі. Сярод вядомых твораў таго часу  — Сон розуму, які спраджае пачвараў.

* Левіна І. М., Гоя, Л.  — М., 1958;

* Gudiol J., Goya, L.  — N. Y., 1969;