Друкарня Мамонічаў: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленьне, катэгорыі |
д унутраная спасылка на Грыня Івановіча |
||
Радок 1:
'''Друкарня Мамонічаў''' была заснаваная ў [[Вільня|Вільні]] [[Пётра Мсьціславец|Пётрам Мсьціслаўцам]] на сродкі магілёўскіх купцоў [[Мамонічы|Мамонічаў]] у [[1574 год]]зе. У ёй былі аддрукаваны ад 80 да 100 кнігаў, зь іх каля паловы — [[
Была адзінай беларускай друкарняй, якая выпускала зборнікі заканадаўчых актаў, у тым ліку Статут ВКЛ, «Трыбунал абывацелям Вялікага Княства Літоўскага» (1586,
== Пачатак працы ==
Радок 8:
Як вынікае з пасьляслоўяў да выдадзеных кнігаў, Пётра Мсьціславец за галоўных ініцыятараў і мэцэнатаў стварэньня друкарні ўважаў братоў Івана й Зянова Зарэцкіх, якія былі багатымі і ўплывовымі прадстаўнікамі тагачаснага купецкага стану ў Вільні ды займалі адказныя адміністрацыйна-дзяржаўныя пасады. Браты Лукаш і Кузьма Мамонічы, таксама прадстаўнікі «верхавіны купецкага стану Вільні», прадаставілі месца пад друкарню.
Неўзабаве паміж Мсьціслаўцам і [[Мамонічы|Мамонічамі]] пачаўся канфлікт. Паводле пастановы суду друкарскае абсталяваньне было прысуджанае Мсьціслаўцу, а выдадзеныя кнігі — Кузьме Мамонічу пасьля сплаты ім Мсьціслаўцу 30 копаў грошаў «личбы литовское». Пасьля гэтага чарговыя кнігі друкуюцца іншым шрыфтом, што можа сьведчыць пра спагнаньне судом належнага Мсьціслаўцу друкарскага абсталяваньня.
Далейшых зьвестак пра жыцьцё i дзейнасьць Мсьціслаўца не захавалася. Праз 20 гадоў ад віленскае судовае справы ягоныя шрыфты зьявіліся на [[Валынь|Валыні]], у [[Астрог (горад)|Астроскай]] друкарні<ref>{{Кніга|аўтар = |частка = Друкарня Пётры Мсьціслаўца. Да 400-годзьдзя віленскага Евангельля|загаловак = Запісы|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = № 13|месца = Нью-Ёрк|выдавецтва = |год = 1975|том = |старонкі = 15|старонак = |сэрыя = |isbn = |тыраж = }}</ref>.
== Па Мсьціслаўцы ==
У [[1582 год]]зе ў [[Вільня|Вільню]] прыяжджаў з [[Львоў|Львова]] заблудавец [[Грынь Івановіч]], памочнік [[Іван Фёдараў|Івана Федаровіча Масквіціна]], які нарэзаў і адліў Мамонічам два камплекты шрыфтаў — адзін буйнейшы, другі меншы, курсыўны. Гэты шрыфт заставаўся адзіным кірылічным [[курсыў]]ным шрыфтам ажно да 1730-х гадоў.
На працягу далейшых 40 гадоў з друкарні Мамонічаў выйшла каля 100 рэлігійных і сьвецкіх выданьняў у беларускай, царкоўнаславянскай і польскай мовах. Сярод іх {{Артыкул у іншым разьдзеле|Граматыка друкарні Мамонічаў|«Кграматыка словеньска языка»|be|}}, выдадзеная [[8 кастрычніка]] [[1586 год]]у.
== Статут ВКЛ ==
[[Статут ВКЛ 1588 году|Трэці статут ВКЛ]] друкаваўся тут у [[1588]], [[1592]]—[[1593]], [[1594]]—[[1595]] гадох; у [[1614]] і [[1619]] гадох з друкарні Мамонічаў выходзілі пераклады Статуту на [[
Статут быў надрукаваны кірылічным курсыўным шрыфтом Грыня Івановіча, пры стварэньні якога за ўзор было ўзятае тагачаснае беларускае скорапіснае пісьмо віленскае вялікакняскае канцылярыі<ref>{{Кніга|аўтар = Карский Е.Ф.|частка = |загаловак = Белорусы. Язык белорусского народа.|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = Вып. I|месца = Минск|выдавецтва = АН БССР|год = 1955|том = |старонкі = 86|старонак = |сэрыя = |isbn = |тыраж = }}</ref>.
|