Іё (спадарожнік Юпітэра): розьніца паміж вэрсіямі

=== Вульканічная дзейнасьць, радыёўсплёскі ===

Арбіта Іа разьмешчана ўсярэдзіне інтэнсіўнага радыяцыйнага пояса электронаў і іёнаў, злоўленых у магнітнае поле ЮпітараЮпітэра. Бо магнітасфэра круціцца разам зь Юпітэрам, яна зьмятае з Іа й выносіць прочкі каля 1000 кг матэрыялу ў хвіліну. Матэрыял утварае тор, воблака іёнаў, якое сьвеціць ва ўльтрафіялеце. Цяжкія іёны тора мігруюць вонкі, і іх ціск як бы надзімае магнітасфэру Юпітэра, робячы яе ўдвая больш чаканага памеру. Некаторыя з больш энэргетычных іёнаў серы й кіслароду трапляюць уздоўж магнітнага поля ў атмасфэру плянэты, выклікаючы свячэньнесьвячэньне ў канцавосьсяў (так званая «аўрора»). Іа ўзаемадзейнічае з магнітасфэрай і самім торам і зьяўляецца як бы часткай паскаральніка, утвараючы натуральны магутны электрычны генератаргенэратар, ствараючы 400 000 вольт уздоўж яе дыямэтру ій генэруючыгенэрыруючы электрычны ток 5 млн. амперампэр, які цячэ ўздоўж магнітнага поля да іёнасфэрыіанасфэры плянэты.

Мэханізм вывяржэньня на Іа ня злучаны з радыёактыўнымрадыеактыўным распадам элемэнтаў, якія маглі б разагрэць кару — Іа для гэтага недастаткова вялікая. Чыньнікам вульканізму, верагодна, зьяўляецца награваньне спадарожніка прыліўным уздзеяньнемузьдзеяньнем іншых галілеевых спадарожнікаў. ЭнергіяЭнэргія для разаграваньня чэрпаецца з прыліўных узаемадзеяньняў іншага галілеева спадарожніка — Эўропы, самога ЮпітараЮпітэра ій, у невялікай ступені, трэцяга спадарожніка — ГанімедаГанімэда. Прыліўныя сілы ствараюць гарбы на паверхні, выгінаюць літасфэру Іа і разаграюць яе нетры. Дзякуючы прыліўным узьдзеяньням у нэтрахнетрах Іа вылучаецца велізарная энергіяэнэргія — 60-80 трыльёнаў ватаў. Відаць, яна размяркоўваеццаразьмяркоўваецца нераўнамерна, больш яе вылучаецца ў павярхоўных пластах.