Дракула (пэрсанаж): розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленьне, катэгорыя
выпраўленьне спасылак, артаграфія, стыль, пунктуацыя
Радок 29:
|-
|}
'''Дракула''' ({{мова-en|Dracula}}) — літаратурны пэрсанаж, галоўны [[антаганіст (літаратура)|антаганіст]] гатычнага раману [[Брэм Стокер|Брэма Стокера]] «[[Дракула (раман)|Дракула]]» і архетыпічны [[вампір]]. Верагодна, некаторыя з рысаў яго характару былі натхнёныя асобай [[Румынія|румынскага]] генэрала XV ст. прынца [[Улад III ЦэпэшЦэпеш|Ўлада III Цэпэша]]. У [[Злучаныя Штаты|Злучаных Штатах]] пэрсанаж перайшоў у [[грамадзкая ўласнасьць|грамадзкую ўласнасьць]] у [[1899]] годзе і з тых пор часта зьяўялеццазьяўляецца ва ўсіх родах масавай культуры ад фільмаў да кароткіх анімацыяў і выяваў на каробках са сьняданачнімісьняданачнымі хлопьяміхлоп'ямі.
 
== У рамане Стокера ==
Радок 35:
 
=== Біяграфія ===
Граф Дракула (яго першаяпершае імя ніколінідзе не падаецца ў рамане) — старажытны вампір, маг і [[трансыльванія|трансыльванскі]] дваранін, які жыве на працягу стагодзьдзяў і належыць да [[Сэкэі|сэкеяў]], якаяякія вядзевядуць род ад [[Атыла|Атылы]]. Жыве ў старым замку пасярод [[Карпаты|карпацкіх гор]] ля перавалу Борга. У адрозьненьні ад вампіраў усходнеэўрапейскага фальклёру, якія паказваюцца агіднымі, трупападобнымі істотамі, Дракула выдзяляецца артыстакратычным шармам, які маскіруе яго злую прыроду.
 
Дэталі яго ранейшага жыцьця ня высьветленыя, але падаецца, што хутчэй за ўсё ён вывучаў чорную магію ў легендарнай акадэміі Шаламанс, якая ўзвышаецца над горадам [[Сыбіў]] (таксама вядомы як Германштадт), у выніку чаго ён стаў па-майстэрску валодаць алхіміяй і магіяй<ref>Dracula Chapter 18 and Chapter 23 {{ref-en}}</ref>. Раней узяўшыся за зброю, як належыць яго пасадзе і статусу «[[ваявода|ваяводы]]», ён вёў свае войскі супраць [[туркі|туркаў]] уздоўж [[Дунай|Дуная]].
 
Будучы пахаваным у вялікім маўзалеі яго замку, Дракула вяртаецца да жыцьця ў якасьці вампіравампірам і жыве некалькі стагодзьдзяў у сваім замку з трыма жанчынамі-вампірамі, якія гэтаксама пахаваныя і ляжаць па-за магілай самога Дракулы<ref>Dracula Chapter 27 {{ref-en}}</ref>. Яго стасункі з так званымі «[[Нявесты Дракулы|нявестамі Дракулы]]» зьяўляюцца інтымнымі, і двое зь іх, як бачна, маюць сямейнае падабенства<ref>Dracula Chapter 3 {{ref-en}}</ref>. Ці зьяўляюцца яны яго любоўніцаміпалюбоўніцамі, сёстрамі<ref>Note in Chapter 3 of the Norton Critical Edition of Dracula (1997): page 42 {{ref-en}}</ref>, дачкамі<ref>Christopher Craft "Kiss Me with Those Red Lips: Gender and Inversion in Bram Stoker's Dracula" in the Norton Critical Edition of Dracula (1997): 444-59 {{ref-en}}</ref> ці інцэстуальнай камбінацыяй усяго ранейпералічанагараней пералічанага, як у некаторых выказаных гіпотэзах<ref>Christopher Craft "Kiss Me with Those Red Lips: Gender and Inversion in Bram Stoker's Dracula" in the Norton Critical Edition of Dracula (1997): 444-59 {{ref-en}}</ref>, у тэксьце да канца не высьвятляецца.
 
Падзеі раману адбываюцца напрыканцы [[19 стагодзьдзе|XIX стагодзьдзя]]. Дракула дзейнічае ў адпаведнасьці са сваім плянам пераезду ў Лёндан. Ён выклікае Рэнфілда, салісітара яго замка, каб купіць Карфакскае абацтва ў Лёндане. Пасьля спатканьня з графам Рэнфілд пакрысе губляе свой розум і, каб аказаць юрыдычную дапамогу ў заключэньні пагадненьня па выкупу нерухомасьці, на яго месца прызначаецца [[Джонатан Харкер]], новы кваліфікаваны салісітар. Дракула спачатку зачароўвае Харкера сваёй гасьціннасьцю і веданьнем гісторыі. Пазьней ён выратоўвае яго са сьмяротных абдымкаў сваіх нявестаў. Але пасьля таго, як Дракула ўбачыў партрэт Міны Мюрэй, нявесты Харкера, граф, тым ня менш, жадае ўтрымліваць Харкера жывым толькі на тэрмін, пакуль не завяршыцца фінансавая транзакцыя (купля Карфакскага абацтва ў Лёндане) і ён ня вывучыць як мага болей пра Англію.
 
Дракула пакідае замак і садзіцца на расейскі карабель «Дэмэтрый», беручы з сабой боксы з трансыльванскай глебай, якая патрэбная яму дзеля захаваньня сваёй сілы. Падчас паездкі ва Ўітбі, у прыбярэжнае мястэчка паўночнай Англіі, ён спаталяе свой голад на камандзе карабля. Пазьней было знойдзена толькі цела капітана, якое знайшлі трымаючымся за стырно карабля. Былі адноўленыя капітанскія запісы, дзе распавядаецца пра дзіўныя падзеі, якія мелі месца падчас карабельнага падарожжа. Дракула пакідае карабель ў формевыглядзе воўка.
 
Неўзабаве граф пачынае перасьледваць адданую нявесту Харкера [[Міна Мюрэй|Вільгэльміну «Міну »Мюрэй]] і яе эксцэнтрычную сяброўку [[Люсі Вэстэнра]]. У рамане таксама назіраецца вартая ўвагі сувязь Дракулы і [[Рэнфілд]]а, першага салісітара, цяпер пацыэнтапацыента псыхіятрычнага шпіталю, які вымушаны спажываць насякомых, павукоў, птушак і іншых істотаў (у парадку ўзрастаньня памеру жывёлаў) дзеля таго, каб увабраць іхнюю «жыцьцёвую сілу». Рэнфілд паводзіць сябе як сэнсар, рэагуючы на блізкае месцапалажэньне Дракулы і адпаведна даючы належныя ўказаньні. Дракула пачынае па начох наведваць спальны пакой Люсі, высмоктваючы яе кроў і адначасова заражаючы яе пракляцьцем вампірызму. Кампаньёны Люсі, ня ведаючы сапраўднай прычыны пагаршэньня яе стану здароў'я, запрашаюць галяндзкага доктара мэдыцыны Ван Хелсінга, мінулага настаўніка аднаго з прыхільнікаў Люсі. Ван Хелсінг неўзабаве вызначае звышнатуральную прыроду яе становішча, але адразу яе не агалошвае, нягледзячы на свае спробы ўтрымаць пераўтварэннепераўтварэньне Люсі [[часнок|часнакомчаснык]]ом. Ван Хелсінг таксама робіць Люсі непазьбежнае пераліваньне крыві ад усіх прысутных мужчынаў, уключаючы сябе, без аніякай увагі на дапасавальнасьць групы крыві. Дракула вываблівае Люсі позна ноччу зь яе пакоя і выпівае яе кроў, тым самым забіваючы яе і пераўтвараючы ў нежывую істоту.
 
Ван Хелсінг з групай людзей уваходзяцьуваходзіць у склеп Люсі і забівае яе. Пасьля яны ўрываюцца ў рэзыдэнцыю Дракулы ў Карфаксе і зьнішчаюць усе боксы з трасыльванскай зямлёй, пазбаўляючы Дракулу магчымасьці рэгенэрацыі і адпачынку. Дракула пакідае Англію, каб вярнуцца на сваю бацькаўшчыну, так і ўкусіўшы Міну.
 
Апошні разьдзел раману апісвае пагоню мужчынаў за Дракулай па Трансыльваніі. У кульмінацыйнакульмінацыйнай бітве з падначаленымі графу цыганскімі ахоўнікамі Дракула загінае. Нягледзячы на папулярнаяпапулярнае меркаваньне пра тое, што Дракула быў сьмяротна паранены асінавым калом у сэрца, аповед Міны ў рамане адзначае, што [[Джонатан Харкер]] перарэзаў яму горла крывым нажом, а [[Куінсі Морыс]] пратыкнуў сэрца графа нажом боўі (Дзёньнік Міны Харкер, 6 лістапада, Дракула, частка 27).
 
== Крыніцы ==