'''Градус Фарэнгайта''' — [[Адзінкі вымярэньня тэмпэратуры|адзінка вымярэньня тэмпэратуры]] з лінейнай шкалой. Доўгі час шкала Фарэнгыйта была асноўнай у [[ангельская мова|ангельскамоўных]] краінах, але ў канцы 60-х — пачатку 70-х гадоў XX стагодзьдзя яна была практычна выцесненая [[Градус Цэльсія|шкалой Цэльсія]]. Толькі на [[Ямайка|Ямайцы]], у [[ЗША]] і [[Канада|Канадзе]] шкала Фарэнгайта дагэтуль шырока выкарыстоўваецца ў бытавых мэтах. Шкала названая ў гонар нямецкага навукоўца [[Габрыель Фарэнгайт|Габрыеля Фарэнгайта]], які прапанаваў яе ў [[1724]] годзе.
На шкале Фарэнгайта кропка раставаньня лёду роўная +32 °F, а кропка кіпеньня вады +212 °F (пры [[нармальны атмасфэрны ціск|нармальным атмасфэрным ціску]]). Пры гэтым адзін градус Фарэнгайта роўны 1/180 рознасьці гэтых тэмпэратур. Дыяпазон 0°…+100° па шкале Фарэнгайта прыкладна адпавядае дыяпазону −18°…+38° па шкале Цэльсія.
== Гісторыя ==
Існуе некалькі вэрсій паходжаньня шкалы. Па адной зь іх, Фарэнгайт першапачаткова прыняў за 0 °F тэмпэратуру плаўленьня (замярзаньня) сумесі лёду і паваранай солі ў роўных колькасьцях, а за 100 °F — нармальную тэмпэратуру чалавечага цела (аднак Фарэнгайт памыліўся ў апошнім вымярэньні: нармальная тэмпэратура чалавечага цела складае 97,9 °F). Існуе вэрсія, паводле якой за 100 градусаў тэмпэратурнай шкалы Фарэнгайт прыняў тэмпэратуру цела сваёй жонкі, якая ў момант вымярэньня была нездаровая — менавіта гэтым і абумоўленае зрушэньне стоградуснай кропкі на 2,1 °F, а ня хібнасьцю самога вымярэньня. Сам Фарэнгайт лічыў, што тэмпэратура (па яго шкале) ніколі не бывае адмоўнай, мабыць ён ні разу не быў у халодных краінах.
