|
'''Дзі́на Буца́ці''' ([[італьянская {{мова-it|па-італьянску]] ''Dino Buzzati'')}}; ([[16 кастрычніка]] [[1906]] -— [[28 студзеня]] [[1972]]) — [[Італія|італьянскі]] пісьменьнік, журналіст і мастак.
Буцаці нарадзіўся ў [[Бэльлюна]] на віле, дзе ягоная заможная [[мілянмілан]]ская сям'ясям’я праводзіла летнія месяцы. Быў трэцім з чатырох дзяцей. Ягоны малодшы брат Адрыяна стаў славутым генэтыкам. Бацька, Джуліё Чэзарэ, паходзіў са старой бэльлюнскай дынастыі. Маці Альба Мантавані (дачка пісьменьніка Дзіна Мантавані) была [[вэнэцыя]]нкай і належала да дынастыі вэнэцыянскіх [[дож]]аў Бадоэр Партэчыпацыё. Буцаці вельмі любіў музыку (навучаўся граць на [[фартэпіяна]] і [[скрыпка|скрыпцы]]), маляваньне і горы. Гэтыя захапленьні і сфармавалі шматбаковы талент пісьменьніка.
Буцаці вельмі любіў музыку (навучаўся граць на [[фартэпіяна]] і [[скрыпка|скрыпцы]]), маляваньне і горы. Гэтыя захапленьні і сфармавалі шматбаковы талент пісьменьніка.
Зь юнацтва жыў у МілянеМілане, дзе наведваў юрыдычны факультэт, каб задаволіць жаданьне бацькі бачыць яго адвакатам. У [[1928]] годзе, незадоўга да заканчэньня навучаньня, уладкаваўся практыкантам у рэдакцыю газэты «''Corriere della Sera''», дзе пазьней працаваў карэспандэнтам. У гэтым жа годзе завяршыў навучаньне.
У [[1928]] годзе, незадоўга да заканчэньня навучаньня, уладкаваўся практыкантам у рэдакцыю газэты "''Corriere della Sera''", дзе пазьней працаваў карэспандэнтам. У гэтым жа годзе завяршыў навучаньне.
У [[1933]] годзе выйшаў яго першы раман "«''Bàrnabo delle montagne''"» ("«Барнаба з гор"»), а праз два гады "«''Il segreto del Bosco Vecchio''"» ("«Таямніца Старога Лесу"»). Паводле абодвух раманаў італьянскімі рэжысэрамі былі зьнятыя кінафільмы: першы экранізаваў [[Марыё Брэнта]] ў [[1994]] годзе, другі [[Армана Ольмі]] ў [[1993]].
У [[1935]] і [[1936]] гадох Буцаці займаўся штомесячным літаратурным дадаткам да газэты.
Найвялікшы посьпех [[1939]] году -— раман "«''Il deserto dei Tartari''"» ("«Татарская пустыня"»), паводле якога рэжысэр [[Валерыё Дзурліні]] зьняў аднайменны фільм. У гэтыя гады Буцаці пачынае пісаць свае славутыя кароткія апавяданьні, некаторыя зь іх публікуючы ў "«''Corriere della Sera''"». Разам ззь пісьменьніцай дзейнасьцю Буцаці працягвае займацца і дзейнасьцю журналісцкай. Выбраныя [[эсэ]] зьмешчаныя ў зборніку "«''Cronache terrestri''"» ("«Зямныя кронікі"»).
Сваім фаерычнымфэерычным стылем пісьма Буцаці супрацьстаіць тэмам і пачуцьцям тугі, страху сьмерці, магіі і містыкі, нязьменнасьці лёсу. Частым героем літаратурных твораў Буцаці з'яўляеццазьяўляецца менавіта лёс, усемагутны і неасяжны, часта зьдзеклівы. Нават творы пра каханьне закранаюць непрадказальнасьць фатуму. Творчасьць Буцаці адносіцца да фантастычнага жанру, а таксама выяўляе блізкасьць да жанру літаратуры жахаў.
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Буцаці, Дзіна}}
[[Катэгорыя:Італьянскія літаратары|Буцаці, Дзіна]]
[[bg:Дино Будзати]]
| 