Віленска-Радамская унія: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія, пунктуацыя
дапаўненьне
Радок 1:
'''Віленска-радамская вунія''' (''1401'') — дзяржаўная і палітычная дамова [[ВКЛ]] і [[Польскае каралеўства|Польскага каралеўства]], адпаведназаключаная зьў якой[[Вільня|Вільні]] і ратыфікаваная Кароннай Радай у [[Радам]]е ў [[1401|1401 годзе]]. Па ўмовах уніі ВКЛ заставалася самастойнай дзяржавай у саюзе з Польшчай. Пажыцьцёва перадавала кіраўніцтва [[ВКЛ]] вялікаму князю [[Вітаўт]]у, як вялікаму князю з захаваньнем вярхоўнай улады [[Ягайла|Ягайлы]]. Пасьля сьмерці Вітаўта ўлада пераходзіла да Ягайлы ці ягоных законных нашчадкаў.
 
== Перадумовы ==
Трагічная параза ад татараў на [[Бітва на Ворскле|Ворскле]] ў [[1399]] годзе прымусіла [[Вітаўт]]а падпісаць ''Віленска-Радамскую вунію'' з Польшчай у [[1401]] годзе. У Вільні вялікі князь Вітаўт падпісаў дакумант, у якім прызнаваў уладу Ягайлы і Польшчы і абавязваўся разам зь літоўскімі баярамі далучыць [[Літва|Літву]] да Каралеўства Польскага.
 
Трагічная параза ад татараў на [[Бітва на Ворскле|Ворскле]] ў [[1399]] годзе прымусіла [[Вітаўт]]а падпісаць ''Віленска-Радамскую вунію'' з Польшчай у [[1401]] годзе.
 
== Умовы ==
 
Трагічная параза ад татараў на [[Бітва на Ворскле|Ворскле]] ў [[1399]] годзе прымусіла [[Вітаўт]]а падпісаць ''Віленска-Радамскую вунію'' з Польшчай у [[1401]] годзе. У Вільні вялікі князь Вітаўт падпісаў дакумант, у якім прызнаваў уладу Ягайлы і Польшчы і абавязваўся разам зь літоўскімі баярамі далучыць [[Літва|Літву]] да Каралеўства Польскага.
 
== Значэньне і наступствы ==
 
Беручы пад увагу сьмерць каралевы Ядзьвігі ў [[1399]] і брак патомства ад яе шлюбу з Ягайлай, літоўскія баяры атрымалі магчымасьць у выпадку сьмерці караля супольна з польскімі панамі абіраць новага манарха. Віленскую дамову пацьвердзіла каронная рада ў [[Радам]]е, прызнаючы пажыцьцёвы тытул вялікага князя літоўскага за Вітаўтам.