Ліцьвіны: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д робат: перанос катэгорыі з Катэгорыя:Вялікае княства Літоўскае у Катэгорыя:Вялікае Княства Літоўскае |
д пунктуацыя |
||
Радок 167:
[[Славянскія мовы|Славянскай]] менаваў літоўскую мову ў 1430-х гг. [[Папа Рымскі|рымскі папеж]], пісьменьнік і гуманісты [[Пій II|Энэй Сыльвій Пікаляміні]]: «Літва месьціцца на ўсход ад Польшчы. Мова народу — славянская»<ref>''«Lituania et ipsa late patents regio Polonis ad orlentem connexa est... Sermo gentis '''Sclavonicus''' est»''. — Крыніца: Pii II Pontificis Maximi Historia Rerum ubique Gestarum cum Locorum descriptione. Parrhisiis, 1509, pp.109v-110.</ref>.
Ананімны [[Тэўтонскі ордэн|ордэнскі]] клірык, які выканаў блізу [[1440]] году ў [[Гданьск]]у дзеля [[Длугаш Ян|Яна Длугаша]] пераклад [[Хроніка зямлі Прускай|Прускай хронікі]] [[Пётар з Дусбургу|Пятра з Дусбургу]] і [[Хроніка Віганда|кронікі]] [[Віганд з Марбургу|Віганда з Марбургу]], паведаміў, што мову [[кашубы|памаранаў]] (паморскіх палякаў) «аднолькава разумеюць [[палякі]], [[украінцы|русіны]] і ліцьвіны»<ref>''«...Predicta linguagia possunt se simul intelligere, scilicet Poloni, Ruteni, Lithwani»''. — Крыніца: SRP, t.I, p.806.</ref>.
Гэткія эўрапейскія навукоўцы, як Гэртман Шэдэль у «Сусьветнай хроніцы» ([[1493]] г.), дырэктар Нюрнбэрскае гімназыі Ян Коклес Норык у «Дэкастыхоне» ([[1511]] г.)<ref>''«Post Poloniam Lituania est spaciola quoque tellus verum paludibos sylvisque plurimum obducta... Lingua utuntur '''Sclavonica'''»''. — Крыніца: Jo. Coclei Norici Decastichon. In librum. Norinburgae, 1511, pp.Kv-K II — Inkunabel. Gymnasial Bibliothek zu Koeln, GB XI 490b, Panzer VII, 451, 86. </ref>, Ян Багемскі ў працы «Звычаі ўсіх народаў» ([[1538]] г.)<ref>''«Lithunia est Poloniae ad ortum connexa noningentorum millium passuum circuitu magna sui parte palustris plurimumque nemorosa... Sermo gentis, ut Polonis, '''Sclavonicus''', hie enim sermo, quern latissime patet, ac plurimis quidem gentibus communis est…»''. — Крыніца: Omnium Gentium Mores, Leges et Ritus. Ex mulris clarissimis rerum scriptoribus a Joanne Boemo Aubano Teutonico nuper collecti et novissime recogniti. Antverpiae, 1538, pp.80v-81</ref> і аўстрыйскі дыплямат Жыгімонт Гэрбэрштэйн у «Гісторыі Масковіі» ([[1549]] г.) пісалі пра Літву, як пра славянскі народ. Усе яны залічалі літоўскую мову да [[славянскія мовы|славянскіх моваў]].
| |||