Ёван Стэрыя Попавіч: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д робат дадаў: sh:Jovan Sterija Popović
артаграфія, афармленьне
Радок 1:
'''Ёван Стэрыя Попавіч''' ([[сэрбская {{мова-sr|па-сэрбску]] ''Јован Стерија Поповић'')}}; ([[13 студзеня]] [[1806]], [[Вршац]] - [[10 сакавіка]] [[1856]], Вршац) — [[Сэрбія|сэрбскі]] паэт, празаік, драматург і перакладчык. Лічыцца заснавальнікам сэрбскай драмы. Першы і адзін з найвыбітнейшых сэрбскіх камэдыёграфаў.
 
Сын [[грэкі|грэка]] і [[сэрбы|сэрбкі]]. Пасьля заканчэньня юрыдычнага факультэтафакультэту працаваў адвакатам, настаўнікам у ліцэі ў горадзе [[Крагуевац]], быў загадчыкам адзьдзяленьняаддзяленьня [[міністэрства]] асьветы ў [[Бялград]]зе і арганізатарам сэрбскага тэатральнага і навуковага жыцьця, складаў [[падручнік]]і.
 
== Літаратурная дзейнасьць ==
Літаратурную дзейнасьць пачаў з слабых вершаў, прысьвечаных [[Грэцыя|грэцкім]] героям. Да паэзіі зноў вярнуўся пры канцы жыцьця. Ад паэтычнай творчасьці перайшоў да гістарычных раманаў і драматургіі, але найбольшага посьпеху дасягнуў як камэдыёграф. У маладосьці падпаў пад уплыў заснавальніка сэрбскага [[раман]]у [[Мілаван Відакавіч|Мілавана Відакавіча]] і напісаў раманы «''Boj na Kosovu''» i «''Zoraida''». Гэтаксама, як і Відакавіч, намагаўся перанесьці сюжэты з замежнай літаратуры на сэрбскае гістарычнае тло. У адным са сваіх пазьнейшых сатырычных твораў («''Roman bez romana''») кпіў зь літаратурных опусаў такога кшталту, крытыкуючы творчасьць Відакавіча і ягоных [[эпігон]]аў.
 
Але перш за ўсё Стэрыя - [[драматургія|драматург]]. Аўтары, якія пісалі драматургічныя творы да яго, ня мелі літаратурнага посьпеху. Стэрыя - першы пісьменьнік, які сур'ёзнасур’ёзна займаецца гэтым родам літаратуры, прысьвячае сябе [[тэатар|тэатру]]. Піша гістарычныя драмы і камэдыі з сучаснага жыцьця, якія мелі значна большую папулярнасьць. У сваіх [[камэдыя]]х высьмейвае мяшчанства, эгаізм, пыхлівасьць і інш.іншыя заганы. Упершыню ўвёў у [[сэрбская літаратура|сэрбскую літаратуру]] вобраз простага малога чалавека. Меў выдатнае пачуцьцё кампазыцыі.
 
У некаторых гістарычных творах сама гісторыя зьяўляецца адно тлом, на якім адбываецца дзеяньне.
 
ТэатрТэатар Ё. С. Попавіч успрымаў як сродак маральнага выхаваньня і асьветы. Пры канцы жыцьця выдаў зборнік вершаў.
 
Перакладаў з [[грэцка мова|грэцкай]] і [[француская мова|францускай]] моваў.
 
 
 
 
== Творы ==
=== Драматургія ===
* "«Лажа и паралажа"»
* "«Тврдица"»
* "«Покондирена тиква"»
* "«Женидба и удадба"»
* "«Превара за превару"»
* "«Волшебни магарац"»
* "«Смрт Стефана Дечанског"»
* "«Невидимост или Светислав и Милена"»
* "«Наход Симеон или несретно супружество"»
* "«Аjдуци"»
* "«Скендербег"»
 
=== Проза ===
* "«Боj на Косову"»
 
 
[[Катэгорыя{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Сэрбскія літаратары|Попавіч, Ёван Стэрыя]]}}
[[Катэгорыя:Сэрбскія літаратары]]
 
[[en:Jovan Sterija Popović]]