Сэрбская мова: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д робат дадаў: pnb:سربی
Xqbot (гутаркі | унёсак)
д робат дадаў: ab:Асерб бызшәа; касмэтычныя зьмены
Радок 5:
Рэгіён = Цэнтральная Эўропа, Паўднёвая Эўропа |
Колькасьць карыстальнікаў = больш за 12 мільёнаў |
Клясыфікацыя = [[Індаэўрапейскія мовы|Індаэўрапейская]]<br />
&nbsp;[[Славянскія мовы|Славянская]]<br />
&nbsp;&nbsp;[[Паўднёваславянскія мовы|Паўднёваславянскія]]<br />
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;'''Сэрбская''' |
Афіцыйная мова ў = [[Сэрбія|Сэрбіі]], [[Босьнія і Герцагавіна|Босьніі і Герцагавіне]], [[Чарнагорыя|Чарнагорыі]], на [[Косава|Косаве]] і некаторых муніцыпалітэтах [[Македонія|Македоніі]] |
Радок 17:
 
}}
[[ImageФайл:Serbo croatian languages2006.png|thumb|300px|Сэрбская мова (2006)]]
'''Сэ́рбская мо́ва''' (''Српски језик''/''Srpski jezik'') — адна з [[паўднёваславянскія мовы|паўднёваславянскіх моваў]]. Распаўсюджаная ў [[Сэрбія|Сэрбіі]], [[Босьнія і Герцагавіна|Босьніі і Герцагавіне]], [[Чарнагорыя|Чарнагорыі]], [[Харватыя|Харватыі]], [[Македонія|Македоніі]], а таксама ў [[ЗША]] ды [[Аўстралія|Аўстраліі]]. Да 90-х гадоў [[20 стагодзьдзе|20 стагодзьдзя]] сэрбская мова (разам з [[Харвацкая мова|харвацкай]]) зьяўлялася адным з варыянтаў [[Сэрбскахарвацкая мова|сэрбскахарвацкай]].
 
== Асаблівасьці ==
 
Мове ўласьцівыя доўгія і кароткія [[галосны гук|галосныя]] ды танічны (музычны) [[націск]], што адрозьнівае яе ад іншых славянскіх моваў. Існуе складаўтваральны [[санант]] [r].
Радок 28:
[[Дзеяслоў]] мае дасканалую сыстэму [[спражэньне|спражэньня]]: чатыры шэрагі простых ды складаных формаў мінулага часу, два шэрагі формаў будучага часу. [[Інфінітыў]] можа замяняць канструкцыя з [[злучнік]]ам «да» і формай цяперашняга часу.
 
== Гісторыя ==
[[ВыяваФайл:Jevandj.gif|міні|250пкс|"Міраслаўлева евангеле", [[рукапіс]] ([[1192]] г.)]]
[[Літаратурная мова]] ([[Сэрбскахарвацкая мова|сэрбскахарвацкая]]) была створаная ў першай палове XIX стагоддзя на аснове штокаўскіх гаворак. У яе фармаваньні выбітную роль адыграў [[Вук Караджыч]], які рэфармаваў правапіс і выдаў слоўнік сэрбскае мовы (першае выданьне — [[1818]]). Аб'яднаньне ў літаратурнай мове асаблівасьцяў розных дыялектаў дало вялікую варыятыўнасьць літаратурной мовы як у [[лексіка|лексіцы]], так у [[фанэтыка|фанэтыцы]] і [[марфалёгія|марфалёгіі]]. Арфаэпічная норма вымаўленьня — падвоеная: на месцы старога «[[яць|яця]]» (Ѣ) дапускаецца вымова [e] (збольшага ў Сэрбіі) або [je] (збольшага у Чарнагорыі), што адпаведна называецца '''э'''каўскай і '''іе'''каўскай нормамі.
 
Радок 35:
 
'''Альфабэт'''
* [[Кірыліца]] (альбо ''азбука''): А Б В Г Д Ђ Е Ж З И Ј К Л Љ М Н Њ О П Р С Т Ћ У Ф Х Ц Ч Џ Ш
* [[Лацінка]] (альбо ''abeceda''): A B C Č Ć D Dž Đ E F G H I J K L Lj M N Nj O P R S Š T U V Z Ž
 
== Прыклад ==
Радок 71:
{{Link FA|hu}}
 
[[ab:Асерб бызшәа]]
[[ar:لغة صربية]]
[[frp:Sèrbo]]