Цыпрыян Каміль Норвід: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д +нутраная спасылка |
д выпраўленьне спасылак |
||
Радок 26:
У [[1842]] Норвід легальна выехаў у [[Дрэздэн]], афіцыйна — для ўдасканаленьня ў скульптурным мастацтве, і застаўся ў эміграцыі. Жыў у [[Вэнэцыя|Вэнэцыі]] і [[Флярэнцыя|Флярэнцыі]], у [[1844]] пасяліўся ў [[Рым]]е. У [[Бэрлін]]е наведваў лекцыі ва ўнівэрсытэце і сходы польскіх эмігрантаў. У [[1846]] быў арыштаваны і высланы з Прусіі. Жыў у [[Брусэль|Брусэлі]], потым у Рыме, дзе пазнаёміўся з [[Адам Міцкевіч|Адамам Міцкевічам]] і [[Зыгмунтам Красінскім|Зыгмунтам Красінскім]].
У [[1849]]—[[1852]] жыў у Парыжы, пазнаёміўся з [[
[[Файл:Rekopis chopin.jpg|thumb|зьлева|Рукапіс верша Норвіда «Раяль Шапэна»]]
Радок 36:
Аўтар [[Навэля|навэл]] («Ad leones!», 1883, і інш.), паэм, драм. Сярод лепшых твораў Норвіда — паэтычны цыкл «[[Vade-mecum]]» ([[1865]]—[[1866]]), філязофская паэма «A Dorio ad Phrygium» ([[1871]]), трагедыі «За кулісамі» ([[1865]]—[[1866]]), «Клеапатра і Цэзар(''Kleopatra i Cezar'', [[1870]]—[[1872]]), «Пярсьцёнак велікасьвецкай дамы» (''Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko'', [[1872]]).
Пры жыцьці была апублікаваная малая частка яго паэзіі і прозы (шмат са спадчыны згублена). Прызнаньне атрымаў пасьмяротна, галоўным чынам пасьля таго, як польскі крытык [[Зянон Пшасмыцкі]] «адкрыў» яго ў [[1904]], пачаўшы публікаваць творы і артыкулы аб творчасьці Норвіда. Стаў прылічацца да найбуйнейшых польскіх паэтаў нароўні з [[Адам Міцкевіч|Міцкевічам]] і [[
Поўны збор твораў выйшаў у адзінаццаці тамах (Варшава, [[1971]]—[[1976]]).
| |||