|
'''Стаповіч Альбін Стаповіч''' (пс. ''Уладзімір Загорскі''); ([[18 сакавіка]] [[1894]], в. [[Барані]], [[Сьвянцянскі павет (Расейская імпэрыя)|Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] — [[18 сьнежня]] [[1934]]) — беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]].
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет (Расейская імпэрыя)|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]).
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі унівэрсытэтўнівэрсытэт|Казанскім ўнівэрсытэцеунівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]]—[[1921]]). Пасьля вярнуўся ў Вільню. Навучаўся ў [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскім унівэрсытэце]]. У [[1922]] годзе кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Беларускі студэнцкі саюз|Студэнцкага саюзу]]. Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.
У [[1926]] — сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]—[[1934]] — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. Актыўны сябар [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] — сакратар, [[1927]]—[[1930]] віцэ-старшыня. З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік зьезду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]—[[1928]]) рэдактар «[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]». У [[1928]]—[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк Нацыянальных Меньшасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.
Навучаўся ў [[Віленскі Унівэрсытэт|Віленскім Унівэрсытэце]]. У [[1922]] кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Беларускі студэнцкі саюз|Студэнцкага саюзу]].
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.
У [[1926]] — сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]—[[1934]] — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім.
Актыўны сябар [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] — сакратар, [[1927]]—[[1930]] віцэ-старшыня.
З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік зьезду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]—[[1928]]) рэдактар «[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]».
У [[1928]]—[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк Нацыянальных Меньшасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту.
У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.
Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.
== Творы ==
== Літаратура ==
* {{літаратураЛітаратура/ЭГБ|6-1}}
* Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына № 6, 1994
* Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006
* Малгажата Мароз. “KRYNICA”«KRYNICA» Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Стаповіч, Альбін}}
| 