Крэтынга: розьніца паміж вэрсіямі

▲|Першыя згадкі = 1253

▲|Горад з =

▲'''Крэтынга''' ([[Летувіская мова|па-летувіску]]: ''Kretinga'') – горад у заходняй [[Летува|Летуве]], да [[1915]] года афіцыйнай назвай была ''Крэтынген''. Колькасьць насельніцтва налічвае каля 21,5 тыс чалавек. Зьяўляецца адміністрацыйным цэнтрам [[Крэтынгскі раён|Крэтынгскага раёна]] [[Клайпедзкі павет|Клайпедзкага павета]]. Крэтынга адносіцца да этнаграфічнага рэгіёна [[Жамойць]]. Праз Крэнынгу цячэ рака [[Акмяна]]. Горад зьяўляецца чыгуначнай станцыяй на лініі [[Шаўлі]] – [[Савецк]]. Шашой Крэтынга злучана з [[Клайпеда]]й, [[Паланга]]й і [[Шаўлі|Шаўлямі]]. Назва горада паходзіць ад куршскага слова, якое азначае багну.

▲Крэтынга – адзін з самых старажытных гарадоў Жамойці, першыя ўспаміны адносяцца да [[1253]] года як аб касьцёле “''Крэтын''” Курлянцкага біскупства. У [[1602]] годзе, калі паселішча належала [[Хадкевічы|Хадкевічам]]. [[Ян Караль Хадкевіч]] пабудаваў тут кляштар бэрнардынцаў у [[1603]] годзе. У другой палове [[17 стагодзьдзе|XVII]] стагодзьдзя паселішча перайшло да [[Сапегі|Сапегаў]], а ў першай палове наступнага стагодзьдзя было прададзена [[Масальскія|Масальскім]]. Пасьля падзелаў [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], з [[1795]] года, Крэтынга знаходзілася ва ўладаньні [[Патоцкія|Патоцкіх]], якія прадалі яго ў [[1803]] годзе ''Плятону Зубаву''. Сям’я Зубавых валодала Крэтынгай да [[1875]] года, калі яго выкупілі [[Тышкевічы|Тышкевічы]]. У іх уладаньні Крэтынга знаходзілася да [[Другая Сусьветная вайна|Другой Сусьветнай вайны]]. Да нашых дзён захаваўся палац Тышкевічаў.

▲Пасьля Другой Сусьветнай вайны ў палацу знаходзілася сельскагаспадарчае ПТВ і спартыўны зал. З [[1950]] года Крэтынга стала раённым цэнтрам. Пасьля рэстаўрацыі палацу ў [[1992]] годзе тут знаходзіцца музэй гісторыі Жамойці, а ў аранжарэі - замні сад.