Іван Ласкоў: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Бібліяграфія
вікіфікацыя, стыль
Радок 8:
Бацька — Ласкоў Антон Іванавіч, украінец з [[Палтаўская вобласьць|Палтаўшчыны]], земляроб, які уцёк у [[1933]] у Гомель, ратуючыся ад голаду, працаваў на гомельскай цукеркавай фабрыцы «Спартак», у чэрвені [[1941]] пайшоў на фронт і зьнік бяз вестак. Маці, Юлія Апанасаўна, нарадзілася ў колішняй [[Менская губэрня|Менскай губэрні]] і да вайны працавала тэлеграфісткай у Гомлі, неўзабаве з маленькім дзіцём пераехала да сваякоў ў вёску [[Беразякі]] [[Краснапольскі раён|Краснапольскага раёну]] Магілёўскай вобласьці, дзе працавала калгасьніцай, памерла ў [[1963]].
 
У тры гады навучыўся чытаць, але з прычыны матэрыяльных цяжкасьцяў пайшоў у школу толькі ў восем гадоў. Зь Беразякоў, у якіх жыў да [[1952]], ён дасылаў свае допісы ў піянэрскія газэты, пачаў спрабаваць сябе ў паэзіі. З [[1953]] выхоўваўся ў Магілёўскім спэцыяльным дзіцячым доме.
 
Па заканчэньні сярэдняй школы з залатым мэдалём ([[1958]]), паступіў на хімічны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]], які скончыў у [[1964]]. Пры разьмеркаваньні выказаў жаданьне паехаць у места [[Дзяржынск]] Горкаўскай вобласьці [[РСФСР]], дзе працаваў у Дзяржынскім НДІАГАЗа. У [[1966]]—[[1971]] вучыўся на аддзяленьні перакладу ў Маскоўскім літаратурным інстытуце, які скончыў з чырвоным дыплёмам. У [[1971]]—[[1977]] — літаратурны супрацоўнік, у рэдакцыі газэты «Молодежь Якутии», старэйшы рэдактар аддзелу Якуцкага кніжнага выдавецтва. З [[1977]] — старэйшы літаратурны рэдактар часопіса «Полярная звезда» ([[Якуцк]]). Ад [[1993]] — загаднік аддзелу крытыкі і навукі.
Радок 22:
== Бібліяграфія ==
 
* Стихия. Лирика. Минск. “Беларусь”«Беларусь». 80  с. [На грамадскіх пачатках кнігу адрэдагаваў Браніслаў Спрынчан. Рэдактар Хв. Жычка. Мастак Г. Скамарохава.];
* Белое небо. Стихи. Минск. “Беларусь”«Беларусь» 1969. 72  с. [Рэдактар А. Масарэнка. Мастак Л. Дубавіцкая.];
* Кружное лета. Вершы. Мінск. “Мастацкая«Мастацкая літаратура”літаратура». 1973. 104  с. [Рэдактар Хв. Чэрня. Мастак М. Лазавы.];
* Хромец. Поэма. Якутское книжное издательство. Якутск. 1975. 160  с. [Рэдактар Л. Озераў. Мастак Г. Палішчук.];
* Андрэй-Эндэрэй — справядлівы чалавек, або Беларус на полюсе холаду. Маленькая аповесць. Мінск. Мастацкая літаратура. 1978. 32  с. [Рэдактар Ул. Машкоў. Мастак В. Бароўка.];
* Ивановы. Рассказы. Якутск. Якутское книжное издательство. 1979. 208  с. [Редактор В.  И.  Шеметов. Художник Г. Полищук.];
* Чароўны камень. Апавяданні. Мінск. “Мастацкая«Мастацкая літаратура”літаратура». 1983. 207  с. [Рэцэнзент М. Тычына. Рэдактар Я. Курто. Мастак В. Бароўка.];
* Кульга. Паэма. Мінск. “Мастацкая«Мастацкая літаратура”літаратура». 1985. 126  с. [Рэцэнзенты: прафесар, доктар філалагічных навук Л.  І.  Клімовіч, С. Марчанка. Рэдактар Л. Дранько-Майсюк. Мастак М. Будавей.];
* Лето циклонов. Повести, рассказы. Москва. Перевод с белорусского автора. Москва. “Советский«Советский писатель”писатель». 1987. 432  с. [Редактор Е.  А.  Метченко. Художник Е. Скакальский];
* На падводных крылах. Аповесці. Мінск. “Мастацкая«Мастацкая літаратура”літаратура». 1990. 248  с. [Рэцэнзент Я. Лецка. Рэдактар М. Герчык. Мастак А. Кажаноўскі.];
* Пищальники не пищат. Повести. Якутск. Якутское книжное издательство. 1990. 320  с. [Заведующий редакцией В.  Т.  Сивцев. Наблюдала за выпуском М.  М.  Аржакова. Художник Е. Шапошникова.];
* Летапісная Літва: сваяцтва і лёс. Кніга-пошук. Койданава-Амма-Якуцк. Прыватнае таварыства “Згода”«Згода» А. Баркоўскі. В. Пятрушкіна. 2000. 330  с.;
* Пішчальнікі не пішчаць: стралецкая быліна. Койданава. 2009. 119  с.;
* Аўтабіяграфія. Дзённікі. Койданава. Друкарня Кальвіна. 2010. 74  с.
 
== Крыніцы ==