Аляксандар Каваленя: розьніца паміж вэрсіямі

'''Аляксандар Дзьмітрыевіч Каваленя''' ([[1895]], Гарадзенскі пав. Гарадзенскай губ., цяпер [[Бераставіцкі раён|Бераставіцкі р-н]] - — [[27 жніўня]] [[1937]], [[Менск]]) - — беларускі археоляг.

== Праца ==

У 1929 скончыў [[БДУ]]. Яшчэ ў студэнцкія гады праводзіў раскопкі ў [[Тураў|Тураве]] ([[1927]]). З [[1932]] навуковы супрацоўнік сэкцыі археалёгіі Інстытуту гісторыі [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|БелАН]]. Дасьледаваў унікальныя помнікі - — стаянкі палеаліту ([[Бердыж]], [[Юравічы]]). Зьбіраў матэрыялы для археалягічнай карты Беларусі. Займаўся вывучэньнем старажытнага [[Менск]]у.

Адзін з "«бацькоў беларускай археалёгіі"». Разам з [[Аляксандар Ляўданскі|Аляксандрам Ляўданскім]], [[сяргей Дубінскі|Сяргеем Дубінскім]] зьяўляецца адным з аўтараў трохтомнага выданьня "«Працаў" –» — навуковага зборніка [[Інстытут беларускай культуры|Інбелкульт]]а па археалёгіі. Падрыхтаваны навукоўцамі чацьвёрты том "«Працаў"» не пабачыў сьвет быў зьнішчаны органамі [[НКВД]] у наборы.

Арыштаваны ў [[1937]]. Расстраляны [[28 жніўня]] [[1937]]  г. па абвінавачаньні ў шпіянажы на карысьць [[Польшча|Польшчы]]. Рэабілітаваны [[16 кастрычніка]] [[1958]].

== Рэпрэсіі ==

Забойства Кавалені, [[Аляксандар Ляўданскі|Ляўданскага]], [[Сяргей Дубінскі|Дубінскага]], сыход у нябыт іншых дасьледчыкаў азначаў амаль поўнае вынішчэньне беларускай археалягічнай навукі. Страты павялічыліся вайной.

== Памяць ==

У [[Курапаты|Курапатах]] стаіць вялікі дубовы крыж – — знак памяці сучаснага пакаленьня археолягаў пра нявінна забітых калег, якія закладалі падмурак акадэмічнай археалёгіі: Аляксандру Ляўданскаму, Аляксандру Каваленю, Сяргею Дубінскаму.

[[Катэгорыя:БеларускіяАсобы гісторыкі|Каваленя,па Аляксандаральфабэце]]

[[Катэгорыя:БеларускіяНарадзіліся археолягі|Каваленя,ў Аляксандар1895 годзе]]