Фаналёгія: розьніца паміж вэрсіямі

Да ліку асноўных пытаньняў фаналёгіі належаць: вызначэньне існасьці самой фанэмы, г.зн., вызначэньне тых прыкметаў, якія складаюць зьмест фанэмы; высвятленьневысьвятленьне суадносінаў, з аднаго боку, паміж фанэмай і гукамі, у якіх яна рэалізуецца, а зь іншага боку, зь іншымі фанэмамі. Інакш кажучы, у цэнтры ўвагі фаналёгіі знаходзіцца праблема тоеснасьці фанэмы.

На розьніцу паміж параўнальна невялікай колькасьцю гукаў, якія функцыянуюць у мове, і практычна незлічонайнезьлічонай колькасьцю розных фізычных гукаў, упершыню (1870-я гг.) зьвярнуў увагу лінгвіст І. А. Бадуэн дэ Куртэнэ, які распрацаваў палажэньні аб фанэмах як «рухомых кампанэнтах марфэмаў», аб разнастайнасьці гукаў, якія аб'ядноўваюцца ў адну фанэму, і першым увёў у лінгвістычны ўжытак тэрмін «фанэма».

Ідэі Бадуэна дэ Куртэнэ аб розных асьпектахаспэктах фанэтыкі — акустчна-артыкуляцыйным і функцыянальным, аб ролі гукаў «у механізме мовы» зрабілі вялікі ўплыў на развіцьцёразьвіцьцё фанэтычных дасьледаваньняў у расейскім і сусьветным мовазнаўстве, зьявіліся зыходнымі тэарэтычнымі пасылкамі для розных фаналягічных школ XX ст., найперш, Маскоўскай і Ленінградзкай фаналягічных школаў, ПражскайПраскай лінгвістычнай школы.