Наваградзкае ваяводзтва (1921—1939): розьніца паміж вэрсіямі

Тэрыторыя Наваградзкага ваяводзтва была досыць густа залесенай. Агульная плошча лясоў у [[1931]] дасягала 517.000 га (24,3% паверхні).<ref>Mały rocznik statystyczny [[1939]], Warszawa, s. 72</ref> Найбуйнейшыя лясныя абшары знаходзіліся ў павеце [[Валожынскі павет|валожынскімВаложынскім]], [[Слонімскі павет|слонімскімСлонімскім]] і [[Баранавіцкі павет|баранавіцкімБаранавіцкім]]. [[Валожынскі павет]] і ўсходняя частка [[Стаўпецкі павет|Стаўпецкага павету]] займаў буйны лясны комплекс, які складаўся зь лясоў [[Бакшанцкая пушча|Бакшанцкіх]], [[Вішнеўская пушча|Вішнеўскіх]], [[Любчанская пушча|Любчанскія]] і [[ННалібоцкая пушча|Налібоцкай Пушчы]] з паверхняй каля 100.000 га. Другім па памеры лясным абшарам была пакладзеная па левым берагу [[Нёман]]а пры вусьці [[Шчара|Шчары]] ў [[Слонімскі павет|слонімскімСлонімскім павеце]] і часткова [[наваградзкіНаваградзкі павет|наваградзкімНаваградзкім]] [[Ліпічанская пушча]], называемая таксама Занёманскай. У [[баранавіцкіБаранавіцкі павет|баранавіцкімБаранавіцкім павеце]] былі значныя лясныя скапленьні ў прырэччы [[Шчара|Шчары]].

На поўнач ад [[Нёман]]а, лясы выступалі радзей. Найменей іх было ў паветах [[Лідзкі павет|лідзкім]], [[Наваградзкі павет|наваградзкім]] і [[Нясьвіскі павет|нясьвіскім]]. Гэтыя паветы прадстаўлялі сабой слаба залесены пас, які апаясваў Наваградзкае ваяводзтва з паўднёвага ўсходу на паўночны захад. У Шчучынскім павеце лясныя абшары ляжалі на паўднёва-усходнімўсходнім яго канцы, і адносіліся да [[Гарадзенская пушча|Гарадзенскай пушчы]].