Міхаіл Сямёнавіч Варанцоў: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 48:
Па вяртаньні ў [[Расея|Расею]] Варанцоў камандаваў 3-м пяхотным корпусам, а [[7 траўня]] [[1823]] прызначаны [[Новаросія|новароскім]] [[генэрал-губернатар]]ам і паўнамоцным намесьнікам [[Бесарабія|Бесарабскай вобласьці]].
Тут праявіліся яго адміністрацыйны і гаспадарчы таленты.
Варанцову абавязаны: [[Адэса]] — пашырэньнем гандлёвага значэньння і павелічэньнем дабрабыту; [[Крым]] — разьвіцьцём і ўдасканаленьнем [[вінаробства]], уладкаваньнем выдатнай шашы ўздоўж паўднёвага берагу паўвыспы, разьвіцьцём [[земляробства]] і [[лесагадоўлі]]. Таксама ім пабудаваны Варанцоўскі палац у Алупцы. <br/>▼
[[Файл:Vorontsov South View.JPG|міні|улева|200пкс|Паўднёвы фасад палацу ў Алупцы.]]
▲Варанцову абавязаны: [[Адэса]] — пашырэньнем гандлёвага значэньння і павелічэньнем дабрабыту; [[Крым]] — разьвіцьцём і ўдасканаленьнем [[вінаробства]], уладкаваньнем выдатнай шашы ўздоўж паўднёвага берагу паўвыспы, разьвіцьцём [[земляробства]] і [[лесагадоўлі]]. Таксама ім пабудаваны Варанцоўскі палац у Алупцы.
Ім запачаткаваная ў Новаросіі гадоўля тонкарунных [[аўца|оўцаў]].<br/>▼
Пры ім жа ў [[1828]] атрымала пачатак параходзтва па [[Чорнае мора|Чорным моры]].
За часоў губэрнатарства графа Варанцова у [[Кішынёв]]е, а затым пад ягоным даглядам у Адэсе знаходзіўся ў высылцы ([[1820]]—[[1824]]) [[Аляксандар Пушкін|А.С. Пушкін]]. З прычыны таго, што ў Пушкина завязаўся раман з жонкай губэрнатара Елізаветай Ксавер'еўнай, народжанай графіняй Браніцкай (дачкой Францішка Ксавэрыя [[Ф. К. Браніцкі|Браніцкага]] граф зрабіўся аб'ектам шматлікіх зьедлівых, хоць далёка не заўсёды справядлівых эпіграмаў Пушкіна: «Сказали раз царю, что наконец…», «Полу-милорд, полу-купец…», «Певец Давид хоть ростом мал…», «Не знаю где, но не у нас…»; Пушкін высмейвае ў іх ганарлівасьць, сэрвільнасьць (на ягоны погляд) і [[англаманія|англаманію]] губэрнатара.
| |||