'''Караба́ч Алякса́ндар''' ([[1878]] – ?) – беларускі нацыянальны дзеяч. Ураджэнец вёскі [[Вехатніца]] [[Роская воласьць|Роскай воласьці]] [[Ваўкавыскі павет|Ваўкавыскага павету]]. У 1910-я гады вучыўся ў адной зь сярэдніх школаў [[Вільня|Вільні]]. Працаваў у паштова-тэлеграфных установах [[Вільня|Вільні]] і [[Петраград]]у. Далучыўся да беларускага руху ў [[1915]] годзе, да гэтага зьяўляўся старшынём прарасейскага [["Белорусское общество"|"Белорусского общества"]] у [[Вільня|Вільні]]. БыўЗ [[1918]] году сябра [[Віленскай Беларускай рады]]. Пасьля быў сябрам [[Беларускі нацыянальны камітэт у Вільні|Віленскага Беларускага нацыянальнага камітэту]]. Сябра [[Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянэраў|партыі беларускіх сацыялістаў-рэвалюцыянэраў]], кіраўнік віленскае філіі партыі. Да [[1921]] году ўзначальваў [[Загранічнае бюро БПСР]]. Дэпартаваны ў лютым [[1922]] году польскімі ўладамі ў ліку 33 беларускіх і літоўскіх дзеячаў з тэрыторыі [[Сярэдняя Літва|Сярэдняй Літвы]]. Пасьля гэтага быў прадстаўніком [[Беларускі нацыянальны камітэт у Вільні|Віленскага Беларускага нацыянальнага камітэту]] ў [[Коўна|Коўне]], загадчыкам справаў [[Міністэрства беларускіх справаў]] [[Літва|Літвы]]. З [[1923]] году – у [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]]. У [[1924]] г. браў удзел у ліквідацыйным зьезьдзе [[Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянэраў|Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянэраў]] у [[Менск|Менску]]. Далейшы лёс невядомы.
