Тыматэвуш Павал Гажэнскі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў |
Vera.tetrix (гутаркі | унёсак) д блёкі |
||
Радок 10:
|месца сьмерці = [[Познань]], [[Польшча]]
}}
'''Тыматэвуш Павал Ґажэнскі''' ({{мова-pl|Tymoteusz Paweł Gorzeński}}; [[20 сакавіка]] [[1743]], [[Дабжыца]], цяпер [[Плешаўскі павет]], [[Вялікапольскае ваяводзтва]], [[Польшча]]
Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу [[Наленч (герб)|Наленч]] і Ганны з Дарангоўскіх. У [[1765]] распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у [[Кракаў|Кракаве]]. Ад [[1763]] канонік пры познаньскай катэдры, ад [[1776]] канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была ''Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis''. У [[1775]] выехаў у [[Рым]], дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў [[1777]]. У [[1780]] пераехаў у [[Варшава|Варшаву]] як дэлегат кракаўскае курыі да [[Каронны Трыбунал|Кароннага Трыбуналу]]. У [[1781]] атрымаў [[Ордэн Сьвятога Станіслава]] і пасаду [[рэфэрэндар]]а вялікага кароннага. Ад [[1788]] апошні канцлер [[Северскае княства|северскага княства]].
▲'''Тыматэвуш Павал Ґажэнскі''' ({{мова-pl|Tymoteusz Paweł Gorzeński}}; [[20 сакавіка]] [[1743]], [[Дабжыца]], цяпер [[Плешаўскі павет]], [[Вялікапольскае ваяводзтва]], [[Польшча]] - [[20 сьнежня]] [[1825]], [[Познань]], цяпер [[Польшча]]) - рымска-каталіцкі дзеяч, арцыбіскуп познаньска-гнезьненскі.
У [[1790]] прызначаны [[смаленская дыяцэзія|смаленскім біскупам]]. Падчас [[Чатырохгадовы Сойм|Вялікага Сойму]] разам із сваяком [[Аўгустын Ґажэнскі|Аўгустынам Ґажэнскім]] дзейнічаў у падтрымку [[Канстытуцыя 3 траўня 1791 году|Канстытуцыі 3 траўня]], прыняў прысягу ад караля [[3 траўня]]. Пасьля [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай]] пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім [[Галічына|галічынскім]] маёнтку ў [[Жарновец|Жарноўцы]]. Пэўны час жыў у [[Вена|Вене]], а ў 1804 пераехаў у Познань. У [[1806]] [[прусія|прускі]] кароль [[Фрыдрых Вільгельм III]] прызначыў яго [[Познаньская дыяцэзія|познаньскім біскупам]], але ж [[напалеонаўскія войны]] перашкодзілі інтранізацыі. У [[1808]] улады [[Варшаўскае княства|Варшаўскага княства]] пацьвердзілі намінацыю, у [[1809]] яна была зацьверджаная папежам. У [[1810]] скончыў распачатую біскупам [[Ігнацы Рачынскі|Ігнацыем Рачынскім]] генэральную рэарганізацыю познаньскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.
▲Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу [[Наленч (герб)|Наленч]] і Ганны з Дарангоўскіх. У [[1765]] распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у [[Кракаў|Кракаве]]. Ад [[1763]] канонік пры познаньскай катэдры, ад [[1776]] канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была ''Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis''. У [[1775]] выехаў у [[Рым]], дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў [[1777]]. У [[1780]] пераехаў у [[Варшава|Варшаву]] як дэлегат кракаўскае курыі да [[Каронны Трыбунал|Кароннага Трыбуналу]]. У [[1781]] атрымаў [[Ордэн Сьвятога Станіслава]] і пасаду [[рэфэрэндар]]а вялікага кароннага. Ад [[1788]] апошні канцлер [[Северскае княства|северскага княства]].
▲У [[1790]] прызначаны [[смаленская дыяцэзія|смаленскім біскупам]]. Падчас [[Чатырохгадовы Сойм|Вялікага Сойму]] разам із сваяком [[Аўгустын Ґажэнскі|Аўгустынам Ґажэнскім]] дзейнічаў у падтрымку [[Канстытуцыя 3 траўня 1791 году|Канстытуцыі 3 траўня]], прыняў прысягу ад караля [[3 траўня]]. Пасьля [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай]] пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім [[Галічына|галічынскім]] маёнтку ў [[Жарновец|Жарноўцы]]. Пэўны час жыў у [[Вена|Вене]], а ў 1804 пераехаў у Познань. У [[1806]] [[прусія|прускі]] кароль [[Фрыдрых Вільгельм III]] прызначыў яго [[Познаньская дыяцэзія|познаньскім біскупам]], але ж [[напалеонаўскія войны]] перашкодзілі інтранізацыі. У [[1808]] улады [[Варшаўскае княства|Варшаўскага княства]] пацьвердзілі намінацыю, у [[1809]] яна была зацьверджаная папежам. У [[1810]] скончыў распачатую біскупам [[Ігнацы Рачынскі|Ігнацыем Рачынскім]] генэральную рэарганізацыю познаньскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.
У [[1821]] папеж [[Піюс VII]] узьвялічыў познаньскае біскупства да рангу мэтраполіі й злучыў яго [[пэрсанальная вунія|пэрсанальнай вуніяй]] з [[гнезьненская дыяцэзія|гнезьненскай мэтраполіяй]] зь сялібай у Познані. Са згоды прускіх уладаў пасаду ўзначаліў Тыматэвуш Гажэнскі. У [[1822]] Фрыдрых Вільгельм ІІІ забараніў яму ўжываць тытул [[прымас]]а Польшчы. Арцыбіскуп гэтаму не запярэчыў, але пастанову не выконваў. Як арцыбіскуп у скарбніцу познаньскае катэдры ўнёс шматлікія літургічныя шаты, начыньне, мэблю і іншыя каштоўнасьці. Фундаваў касьцёл сьвятога Тыматэвуша ў [[Бялэжын]]е. Пасьля сьмерці быў пахаваны ў познаньскай катэдры ў капліцы Шолдрскіх. Сёньня пахаваны ў крыпце разам зь іншымі познаньскімі арцыбіскупамі.
{{Пачатак блёку}}
{{Адзінка блёку
|
|
▲|before=[[Адам Станіслаў Нарушэвіч]]|after=-}}
|наступнік = —
}}
{{Адзінка блёку
|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
|
|
|
}}
{{Адзінка блёку
|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
▲|title=[[Гнезьненскія біскупы|Арцыбіскуп гнезьненскі]]
▲|years=[[1821]]-[[1825]]
}}
{{Адзінка блёку
|папярэднік = —
|наступнік = [[Тэафіль Валіцкі]]
▲|title=[[Прымасы Польшчы|Прымас Польшчы й Літвы]]
}}
▲|years=[[1821]]-[[1825]]
{{Канец блёку}}
▲|before=-|after=[[Тэафіль Валіцкі]]}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Ґажэнскі, Тыматэвуш}}
| |||