Анатоль Красоўскі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д Неаб'ектыўна |
д стыль |
||
Радок 1:
{{Асоба
|імя = Анатоль Красоўскі
Радок 19 ⟶ 17:
== Гісторыя выкраданьня ==
===Перадгісторыя===
[[1999]] год стаў годам бязьлітаснай канфрантацыі паміж афіцыйнымі ўладамі на чале з прэзыдэнтам [[Аляксандар Лукашэнка|Лукашэнкам]] і дэмакратычнай апазыцыяй вакол новай рэдакцыі [[Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь|Канстытуцыі]]. Новая рэдакцыя Канстытуцыі была прынятая пасьля спрэчнага [[Рэфэрэндум у Беларусі 1996 году|рэфэрэндума 1996 г.]] і сярод іншага прызначала новую дату прэзыдэнцкіх выбараў у Беларусі на 2001 год. Апазыцыйныя палітычныя сілы, якія не прызналі новую вэрсію Канстытуцыі, намагаліся правесьці прэзыдэнцкія выбары ў 1999 годзе, як гэта і прадугледжвала першапачатковая рэдакцыя Канстытуцыі.
Значная частка супернікаў прэзыдэнта Лукашэнкі аб'ядналася вакол беларускага парлямэнта - Вярхоўнага савета 13-га скліканьня, які быў афіцыйна распушчаны па выніках рэфэрэндуму 1996 года.
Да роспуску Вярхоўны Савет, у якім была прадстаўленая дэмакратычная апазыцыя, процістаяў прэзыдэнту А. Лукашэнку. У прыватнасьці, Вярхоўны савет 13-га скліканьня адказаў адмовай Лукашэнку на яго патрабаваньне падоўжыць тэрмін на пасту прэзыдэнта да сямі гадоў і занесьці зьмены ў Канстытуцыю, неабходныя для пашырэньня паўнамоцтваў выканаўчай улады.
З часоў рэфэрэндуму Віктар Ганчар, віцэ-сьпікер Вярхоўнага савета, быў актыўным апанэнтам прэзыдэнта Лукашэнкі.
[[Віктар Ганчар]], віцэ-сьпікер Вярхоўнага савета 13-га скліканьня, непрымірымы супернік Першым сыгналам крайняй незадаволенасьці ўладных структур палітычнай актыўнасьцю Анатоля Красоўскага стаў яго арышт у жніўні 1999 года. Прадпрымальнік быў зьмешчаны ў СІЗА, дзе яму фактычна было прад'яўлена абвінавачваньне ў падрыўной дзейнасьці. Аднак пасьля публікацый ў шэрагу СМІ падрабязнасьцяў справы, сьледзтва агучыла іншую вэрсію, паводле якой Анатоль Красоўскі вінаваты ў тым, што сваечасова не вярнуў крэдыт, узяты ў банку «Пошук». З-за відавочнай неадпаведнасьці рэчаіснасьці гэтае абвінавачваньне хутка развалілася. На працягу тыдня прадпрымальніка адпусьцілі разам зь іншымі затрыманымі па гэтай справе, сярод якіх была прэзыдэнт банка «Пошук» [[Валянціна Сурына]].
===Выкраданьне===
Трагедыя адбылася 16 верасьня 1999 года. Увечар гэтага дня Анатоль Красоўскі й Віктар Ганчар былі выкрадзеныя. Праваахоўнымі органамі было пачата расьсьледаваньне, аднак усе вядомая ў цяперашні час доказы былі сабраныя добраахвотнікамі. У тым ліку і выяўленыя на месцы выкраданьня на вуліцы Фабрычнай у [[Менск]]у аскепкі шкла аўтамабіля Анатоля Красоўскага, якім сябры карысталіся ў гэты дзень, і сьляды крыві, ідэнтыфікаванай незалежнай экспэртызай як кроў Віктара Ганчара. Гэтыя і іншыя сабраныя дадзеныя растлумачваюць дэталі выкраданьня і ў вачах шырокай грамадзкасьці зьяўляюцца пацьверджаньнем таго, што яно было арганізаванае сіламі спэцслужбаў. Афіцыйнае сьледзтва — нягледзячы на тое, што за Віктарам Ганчаром, і за Анатолем Красоўскім вялася пастаяннае сачэньне сіламі [[КДБ|Камітэта дзяржбяспекі]] — канстатавала немагчымасьць усталяваньня ісьціны. Пасля зьнікненьня КДБ заявіў, што сачэньне было зьнятае менавіта 16 верасьня. ▼
▲
У чэрвені [[2001]] года сусьветная грамадзкасць атрымала ў распараджэньне паказаньня сьледчых КДБ Петрушкевіча і Случэка, якія распавялі падрабязнасьці кантраляванай Лукашэнкам сыстэмы фізычнага прыбіраньня непажаданых у Беларусі, так званых [[эскадроны сьмерці|«эскадронаў сьмерці»]]<ref>[http://www.compromat.ru/page_10866.htm "Эскадрон смерти" в Белоруссии: Сотрудники правоохранительных органов республики решили повторить "подвиг" украинского майора Мельниченко]</ref>.
== Вонкавыя спасылкі ==
| |||