'''Ян Ві́сьліцкі''' ([[1485]]—[[1490]] — [[1520]]) — сярэднявечны літаратар, пачынальнік свецкаесьвецкае плыні ў эпічнай паэзіі [[Польшча|Польшчы]], [[Летува|Летувы]] й [[Беларусь|Беларусі]]. Прадстаўнік новалацінскае школы паэзіі ў [[ВКЛ]]. Адзін з заснавальнікаў беларускай літаратуры эпохі Адраджэньня. Нарадзіўся, верагодна, на тэрыторыі летапіснае Літвы паміж [[Клецк|Клецкам]] і [[Пінск]]ам, дзе цячэ рака [[Вісьліца]]. Іншыя дасьледчыкі лічаць месцам яго нараджэньня [[Польшча|Польшчу]].<ref>Гісторыя беларускай літаратуры XI—XIX стагоддзяў у двух тамах. Том 1. Даўняя літаратура XI — першай паловы XVIII стагоддзя. — Мінск: «Беларуская навука», 2007.</ref>
== Біяграфія ==
Радок 24:
Паэма складаецца з трох частак, альбо паводле тагачаснае тэрміналёгіі, з трох кніг:
* Першая частка — паэтычная прэлюдыя, экспазіцыяэкспазыцыя да [[гераічны эпас|гераічнага эпасу]], зварот да алімпійскіх багоў і музы эпічнае паэзіі Каліопы з просьбай удыхнуць у грудзі паэта натхненьне для праслаўленьня караля і вялікага князя [[Жыгімонт I Стары|Жыгімонта I]], яго слаўны дзеда [[Ягайла|Ягайлы]], дынастыі Ягелонаў. Паэт называе іх мэтафарычна «сармацкімі каралямі», умоўна-паэтычна далучаючыся да антычных мітаў пра сармацкае паходжаньне славянскіх народаў.
* Другая частка паэмы анатавана аўтарам так: ''«Кніга другая пакажа Літвы лясістай прасторы, слаўны народ той, адкуль мужны Ягайла пайшоў»''. Яна прысьвечана гісторыі заваяваньня крыжакамі прусаў, апісаньню агрэсіўнай палітыкі нямецкага Ордэна да сваіх суседзяў, падрыхтоўцы й хадзе самой [[Бітва пад Грунвальдам|Грунвальдскай бітвы]].
