Герадот: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д робат дадаў: tt:Геродот |
Vera.tetrix (гутаркі | унёсак) вікіфікацыя, выява, спасылкі |
||
Радок 1:
{{Асоба
|імя = Герадот
|арыгінал імя = Герадот Галікарнаскі
'''Герадо́т Галікарнаскі''' — вядомы як аўтар першага гістарычнага трактату заходняй цывілізацыі — «Гісторыі» Геродота, што апісвае грэка-пэрсыдзкія войны і звычаі многіх тагачасных народаў. Яго называюць «бацькам гісторыі». Сучасьнікі-суайчыньнікі ж назвалі Герадота “бацькам хлуснi”.▼
|партрэт = AGMA_Hérodote.jpg
|апісаньне =
|род дзейнасьці = [[гісторык]]
|дата нараджэньня = 484 г. да Н. Хр.
|месца нараджэньня =
|дата сьмерці = 425 г. да Н. Хр.
|месца сьмерці =
}}
▲'''Герадо́т Галікарнаскі'''
== Жыцьцяпіс ==
У 444/3
Вярнуўшыся яшчэ маладым чалавекам на радзіму ў Галікарнас,
▲Жыў Герадот прыблізна паміж 484 і 425 гг. да Н. Хр., паходзіў з карыйскага места Галікарнасу.
▲У 444/3 г. Герадот перасяліўся разам зь іншымі атэнянамі ў новазаснаваную атэнскую калёнію Фурыі. Найважнейшая частка жыцьця Герадоту — яго падарожжы ў розныя краіны Эўропы і Азіі, а таксама ў Эгіпет — вядома зрэшты надта мала, дый тое зь яго намёкаў.
▲Вярнуўшыся яшчэ маладым чалавекам на радзіму ў Галікарнас, Г. узяў удзел у народным руху супраць тырана Лігдаміса і спрыяў яго зрынаньню. У 444 годзе да Н.Хр. Г. прысутнічаў на Панатэнскіх фэстах і прачытаў там вытрымкі з апісаньня сваіх падарожжаў, выклікаўшы ўсеагульнае захапленьне. Пры канцы жыцьця зьехаў y Турыюм (сучасная Італія), дзе пражыў рэшту дзён.
[[Твор]] Герадоту
Першая палова зьмяшчае расповеды пра ўзвышэньні Пэрсыдзкага царства, Бабілёнію, Асырыю, Эгіпет, Скітыю, Лібіі і інш. Нягледзячы на рознамасьцевасьць зьвестак, творы Г. уяўляюць сабой спробу
Нягледзячы на прызнаньне аўтарытэту працы
▲== «Гісторыя» ==
▲Твор Герадоту — не строгая гістарычная праца, але таленавіты тэкст і крыху скептычны аповяд пра пачутае і ўбачанае, гэта своеасаблівая энцыкляпэдыя таго часу зь гістарычнымі, геаграфічнымі, этнаграфічнымі, прыродазнаўчымі ды літаратурнымі зьвесткамі. Зь дзевяцёх кніжак, альбо музаў, на якія зараз падзяляецца яго твор, амаль цэлая другая палова – гэта пасьлядоўны гістарычны расповяд пра грэка-пэрсыдзкія войны, што заканчваецца на вестцы пра ўзяцьце Сэсту ў 479 г. да Н. Хр.
▲Першая палова зьмяшчае расповеды пра ўзвышэньні Пэрсыдзкага царства, Бабілёнію, Асырыю, Эгіпет, Скітыю, Лібіі і інш. Нягледзячы на рознамасьцевасьць зьвестак, творы Г. уяўляюць сабой спробу аб'яднаць рознародны матэрыял агульнымі рэлігійна-этычнымі поглядамі. Адзінства выкладу дасягаецца ў пэўнай меры і тым, што ад пачатку да канца Г. спрабуе прасачыць барацьбу паміж «барбарамі» і «элінамі», што скончылася вырашальным трыюмфам апошніх, і гэта часам надае працы тэлеалягічны і шавіністычны зьмест.
▲Нягледзячы на прызнаньне аўтарытэту працы Г., як годнай даверу першакрыніцы, варта памятаць, што творы Г. вядомыя толькі па шмат пазьнейшых рукапісох, напісаных амаль праз паўтары тысячы гадоў пасьля Г.
== Бібліяграфія ==
Творы
▲Творы Г. захаваліся ў мностве рукапісаў, самая старая і лепшая — мэдычэйская Х ст. — захоўваецца ў Флярэнцыі. Для рэдакцыі тэксту найбольш было зроблена Абіхтам і Штайнам, якім належаць і важнейшыя камэнтаваныя выданьні.
== Літаратура ==
▲* Лурье С.Я. Геродот. М.—Л.: 1947
== Вонкавыя спасылкі ==
|