Хрышчэньне Гасподняе: розьніца паміж вэрсіямі

[[ВыяваФайл:Epiphany_last_XIII_early_XIVth_c.jpg|рамка|Хрышчэньне Гасподняе, XIII-XIV ст., Пскоў.]]

Калі [[Ісус Хрыстос|Ісусу Хрысту]] споўнілася трыццаць гадоў, настаў Ягоны час адкрытага служэньня выратаваньню людзей. Ён прыйшоў да [[Іаан Хрысьціцель|Іаана Прадцечы]], які [[хрышчэньне|хрысьціў]] народ у рацэ [[ІярданЯрдан]], і таксама папрасіў хрышчэньня. Адчуваючы сваю недасканаласьць, Іаан сказаў Яму: "«Мне патрэбна ад Цябе хрысьціцца, а Ты прыходзіш да мяне?"» Але Ісус адказаў: "«Пакінь цяпер гаварыць пра гэта, бо так належыць нам выконваць усякую праўду"». Іаан паслухаўся і дапусьціў Яго да хрышчэньня. Пасьля таго, як Ісус Хрыстос, хрысьціўшыся, выходзіў з вады і маліўся, Іаану дадзена было ўбачыць, што нябёсы расхінуліся і Дух Божы ў выглядзе галуба сышоў на Ісуса. Пры гэтым зь нябёс пачуўся голас: "«Ты Сын Мой любы, у Табе Маё благаваленьне"». Сьвята Хрышчэньня называецца таксама [[Богаяўленьне]]м, бо ў гэты дзень [[Бог]] паказаў Сябе сьвету ў Прасьвятой [[Троіца|Тройцы]] ([[Бог Айцец|Айцец]], [[Ісус Хрыстос|Сын]], і [[Сьвяты Дух]]). Бог Айцец абвясьціў зь нябёс аб Сыне, Сын хрысьціўся ад сьвятога Прадцечы Гасподняга Іаана, Дух Сьвяты сышоў на Сына ў выглядзе голуба.

Будучы бязгрэшным, Ісус Хрыстос ня меў патрэбы ў хрышчэньні, як у ачышчэньні ад асабістых грахоў, аднак Сваім Хрышчэньнем, як гаворыцца ў царкоўных песнапеньнях, "«патапіў у водах ІярданаЯрдана грахі ўсяго сьвету"» і асьвяціў воду.

Асаблівасьцю сьвята Хрышчэньня Госпада зьяўляецца два вялікія водаасьвячэньні, першае зь іх адбываецца напярэдадні сьвята 18 студзеня -— [[Вадзяная Куцьця]] -— у храме, а другое 19 студзеня -— у дзень самога сьвята пад адкрытым небам на рэках, сажалках і ў студнях. Вадохрышчанская сьвятая вада называецца агіасмай (грэч. -— "«асьвячоная"»), гэта -— вялікая царкоўная сьвятыня. З даўніх часоў гэтая вада прызначаецца, у прыватнасьці, для тых, хто па розных прычынах пазбаўлены таінства [[Прычашчэньне|Прычасьця]].

<poem>Калі Ты, Госпадзі, хрысьціўся ў Іардане,/

выявілася пакланеньне Троіцы,/

бо голас Айца сьведчыў аб Табе,/

Узьлюбленым Цябе Сынам называючы,/

а Дух, у выглядзе голуба,/

сьцьвердзіў праўдзівасьць гэтага слова./

Явіўся Ты Хрысьце Божа,//

і прасьвятліў сьветы, слава Табе.</poem>

<poem>Явіўся Ты сёньня сусьвету,/

і сьвятло Тваё, Госпадзі, захавалася на нас,/

якія сьвядома апяваем Цябе:/

прыйшоў і явіўся Ты -//—

Сьвятло Непрыступнае.</poem>

Велічай, душа мая, Пачэсьнейшую за нябесныя войскі Дзеву, Прачыстую Багародзіцу. Ня можа ніякі народ цябе дастойна пахваліць, зьдзіўляецца ж розум і вышэй за сьвет апяваць Цябе, Багародзіца, але, паколькі Добрая Ты, веру прымі, бо любоў ведаеш божую нашу, бо Ты Заступніца хрысьціян, Цябе велічаем.