Сынгл: розьніца паміж вэрсіямі

У шоў-бізнэсу'''Самотнік''', самотнік'''сынгл''' — (гэтакжасамау і «сынгл»)шоў-бізнэсе ёсьць кароткім запісам з аднога ці некалькіх трэкаў. Звычайна ён выдаецца дзелядля публічнага продажу на адным ці некалькі розных носьбітах.

== Гісторыя ==

Першапачатковы стандарт на самотнікі быў закладзены напрыканцы XIX стагоддзястагодзьдзя падчас з'яўленьнязьяўленьня камэрцыйных грамафоных запісаў. [[Выява:45rpm.jpg|right|250px|"«Саракапятка"», дыск на 45 абаротаў на хьвіліну]] Спачатку існавалі шматлікія стандарты дыскаў з рознымі хуткасьцямі (ад 18 да 78 абаротаў на хьвіліну) і фізічнымі памерамі (да 12" ці 30 сантымэтраў), але да 1910 году ўстаялася практыка выкарыстоўваньня 10" (25 см) 78 абаротавых дыскаў.

Самотнікі зьмяшчаліся на разнастайных носьбітах, такіх як 7" (18-см), 10" (25-см) і 12" (30-см) вінілавыя дыскі (звычайна разлічаныяразьлічаныя на хуткасьць у 45 [[АНХ]]); 10" (25-см) шэлакавыя дыскі (78 [[АНХ]]); касэты, 8- і 12-сантымэтровыя (3" і 5") [[CD]] самотнікі і 7" (18-см) плястыкавыя [[флэксі-дыск|флэксі-дыскі]]. Іншыя, меньш распаўсюджаныя фарматы, уключалі самотнікі на лічбавай кампактавай касэце, [[DVD]], і [[LD]], гэтаксама як і шматлікія разнастайныя нестандартныя вінілавыя дыскі (5″/12  см, 8″/20см20 см, etc.).

Найбольш распаўсюджаным фарматам на самотнік ёсьць так званая "«саракапятка"» (45, ці 7"), названы так за хуткасьць абарочваньня ці фізічны памер.

45 [[АНХ]] стандарт быў прадстаўлены ў [[1949]] кампаніяй [[RCA]] як больш якасная і трывалая замена старым 78 [[АНХ]] гэлакавым дыскам. Першыя "«саракапяткі"» былі [[мона-запіс|манафанічнымі]], з запісам на абодвух бакох дыску. [[стэрэа-запіс|Стэрэафанічныя]] запісы набылі распаўсюд у 1960-х, амаль усе запісы на пачатку 1970-х ужо былі стэрэафанічнымі.

У [[Папулярная музыка|папулярнае музыцы]] камэрцыйная і мастацкая каштоўнасьць самотнікаў (у параўнаньні з [[альбом|альбомам]] і [[EP]]) істотна зьмянялася у розныя часы. Першапачаткова самотнікі былі накіраваныя на рынак цінэйджараў і дзетак, чыі фінансавыя мажлівасьці былі больш абмежаваныя. Росквіт самотнікаў прыйшоўся на 1950-я - — пачатак 1960-х, час узьнікненьня [[рок-музыка|рок-музыкі]]. У далейшым роля самотніка паступова зьмяньшалася, а роля [[альбом|альбомаў]] - — падвышалася. Да 2000-х роля іх працягвала памяньшацца, а з масавым пераходам на [[CD]] склалася сітуацыясытуацыя, калі самотнік і альбом у прамоцыі каштуюць аднолькава, але альбом прадаецца за большыя грошы, таму можна казаць аб амаль суцэльнай адмовы ад ужываньня самотнікаў.

У [[Танцавальная музыка|танцавальнае музыцы]] склалася іншая сітуацыясытуацыя, і значная частка танцавальнае музыцы па-ранейшаму распаўсюджваецца на 12" вінілавых самотніках.

Як на [[2006]], сітуацыясытуацыя крыху зьмянілася. Татальны распаўсюд лічбавых прайгравальнікаў музыкі прывёў да таго, што продажы лічбавых копій трэкаў праз камэрцыйныя [[інтэрнэт-сайт|інтернэт-сайты]] высьвятлілі перавагі карыстальнікаў у бок асобных кампазіцыяўкампазыцыяў<ref>http://www.smh.com.au/articles/2004/08/25/1093246622880.html</ref>. Гэта адрадзіла паняцьце самотніка на якасна новым, непрывязаным да нейкага фізічнага носьбіта, узроўні.

Зьвязанай з'яваўзьяваў можна лічыць з'яўленьнезьяўленьне рынглаў (ад ангельскае назвы самотніка - — сынгл дый рынгтону, мэлёдыяй званоку), калі актуальныя самотнікі пераўтвараюцца ў мелёдыю званка мабільнага тэлефону. У верасьні [[2007]] [[Sony BMG]] прадставіла новы фармат так званага рынгла, які зьмяшчаў акрамя трох кампазіцыяўкампазыцыяў выканаўцы яшчэ і дасягальны з кампутара рынгтог на мабільны тэлефон<ref>http://www.reuters.com/article/industryNews/idUSN0921673020070912</ref>. У працяг гэтае тэндэнцыі самотнік стаў уяўляць сабой сам рынгтон. Рынгтон [[звар'яцелая жабка]], гіт [[2004]] году, пераўтварыўся ў чэрвені [[2005]] у асобны самотнік, які заняў першае мейсца ў брытанскіх гіт-парадах.

== Крыніцы ==