Станіслаў Лявонавіч Станкевіч: розьніца паміж вэрсіямі

'''Станкевіч Станіслаў Лявонавіч''' ([[1886]] – [[3 лютага]] [[1964]]) – беларускі грамадзка-культурны дзеяч, паэт, выдавец.

Нарадзіўся ў [[вёска|вёсцы]] [[Арляняты]] [[Смаргонскі раён|Смаргонскага раёну]] ў сялянскай сям’і. Зь дзяцінства працаваў на гаспадарцы ў чужых людзей. З пачатку 1900-х гадоў – у [[Санкт-Пецярбург|Пецярбургу]], дзе быў пасыльным, экспэдытарам у аптэцы, аптэкарам. Займаўся самаадукацыяй. У [[1919]] годзе вярнуўся ў родную вёску. Неўзабаве перабраўся ў [[Вільня|Вільню]], дзе працаваў у кнігарні [[Беларускае выдавецкае таварыства|Беларускага выдавецкага таварыства]]. Актыўна дзейнічаў у заходнебеларускім руху. У [[1926]] годзе адкрыў уласную беларускую кнігарню ў [[Вільня|Вільні]], якая дзейнічала да вайны. Удзельнічаў у выданні беларускага адрыўнога календара, беларускіх кніг. Восеньню [[1945]] году рэпрэсаваны савецкімі ўладамі і высланы ў [[Канцэнтрацыйны лягер|канцлягер]] у [[Пермская вобласьць|Пермскую вобласьць]]. На радзіму вярнуўся ў [[1954]] годзе. Выйшлі зборнікі ягоных вершаў “Сьмех ня грэх” ([[Вільня]], [[1926]]) і “З майго ваконца” ([[Вільня]], [[1928]]).

[[Катэгорыя:Беларускія літаратары|Станкевіч, Станіслаў]]