Уладзіслаў Сыракомля: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвяртаўся да гісторыі краю, вераваньняў, звычаяў, вуснай паэзіі беларускага народу, паэтызаваў гераічнае мінулае продкаў. Дэбютаваў вершам "Паштальён" ([[1844]]), паводле пачутай у [[Мір]]ы гісторыі («народнай гутаркі»). Пераклад "Паштальёна" на расейскую мову паэтам Л. Трэфалевым стаў папулярнай у Расеі народнай песьняй "Когда я на почте служил ямщиком…". Як добры знаўца фальклёру, вуснай паэзіі беларусаў раскрыўся ў «Кароткім дасьледаваньні мовы і характару паэзіі русінаў Менскай правінцыі» ([[1856]]). Вывучэньню [[Беларусь|Беларусі]] прысьвяціў гісторыка-краязнаўчыя працы «Вандроўкі па маіх былых ваколідахваколіцах» ([[1853]]), «Менск: беглы агляд сучаснага стану Менску» ([[1857]]), «Нёман ад вытокаў да вусьця» ([[1861]]) і інш. Падтрымліваў цесную сувязь зь [[менск]]ім літаратурным асяродзьдзем. За антыцарскія вершы быў арыштаваны. Зь беларускамоўных твораў захаваліся толькі два — верш "Добрыя весьці" ([[1848]], [[1861]]) і лірычная мініяцюра "Ужо птушкі пяюць усюды". Зьяўляецца аўтарам шасьці кніжак, перакладаў паэтаў-лаціністаў, двухтомнай «Гісторыі літаратуры ў Польшчы» і інш.