'''ГумноГумно́''' (або ''ток'', ''клуня'', ''рыга'') — драўлянае гаспадарчае збудаваньне сялянскай сядзібы прызначанае для прасушваньня і абмалоту снапоў зерня. Слова ''гумно'' сустракаецца з ХІ ст. і этымалягічна паходзіць ад ''Гу'' – гавяда і ''мьн'' – мяць, што значыла памяшканьне, дзе жывёлаю мялі зерне. Характэрнымі прыкметамі гумна як збудаваньня былі нізкія сьцены і высокая чатырохсхільная страха, якая рабілася часьцей за ўсё на сохах (ставілі папарна). Вароты рабіліся з тарца або ў падоўжанай сьцяне. Гумно на Беларусі магло мець сушылку (еўня, асець), а магло будавацца безь яе.
