Сэм’юэл Бэкет: розьніца паміж вэрсіямі

 

==Жыцьцяпіс==

Бэкетава сям’я (раней ''Becquet'') быццам бы выводзілася з роду [[Гугенот]]аў і перабралася ў Ірляндыю з [[Францыя|Францыі]] пасьля адхіленьня [[Нантскі Эдыкт|Нантскага Эдыкту]] ў [[1685]], хаця гэтая тэорыя здаецца непраўдападобнай<ref>Кронін, 3–4</ref>. Бэкеты былі вернікамі [[Ірляндзкі Касьцёл|Ірляндзкага Касьцёла]]. Сямейны дом, Кулдрынэг у [[Дублін]]у ў раёне [[Фоксрок]], быў вялікай сядзібай з садам і тэністым кортам, пабудаванай у 1903 годзе Бэкетавым бацькам Ўільямам. Сядзіба і сад, разам з навакольнымі краявідамі, дзе Сэмюэл Бэкет часта шпацыраваў са сваім бацькам, недалёкі Леапардстаўн Рэйскоўрс, чыгуначны вакзал у Фоксрок і вуліца Харкоўрт, апошняя станцыя гарадзкой лініі, — усе гэтыя месцы выступаюць у яго раньняй прозе і дзеятворах.

 

 

За ягоныя заслугі ў змаганьні зь нямецкай акупацыяй, францускі ўрад, прызнаў Бэкету [[Croix de guerre]] і [[Médaille de la Résistance]]. Але да самай сьмерці, Бэкет будзе сьціпла называць свой удзел у францускім апоры «хлапечым скаўтствам».

 

==Творы==