'''Свая'к Казіме'р''' (Стаповіч Кастусь)([[19 лютага]] [[1890]], вёска [[Барані]][[Сьвянцянскі напавет|Сьвянцянскага павету]] [[АстравецкіВіленская раёнгубэрня|АстравеччынеВіленскае губэрні]]- [[16 траўня]] [[1926]], [[Вільня]]). У [[1905]] годзе скончыў гарадзкую школу ў [[Сьвянцяны|Сьвянцянах]], з [[1908]] па [[1914]] гады вучыўся у Сьвянцянскай каталіцкай духоўнай сэмінарыі. Пасьля быў вікарым у парафіі [[Камаі]] каля Сьвянцян, затым перавёўся ў [[Клюшчаны]]. Вёў набажэнствы па-беларуску. Арганізаваў кароткія настаўніцкія курсы (1915), а таксама шэраг беларускіх школаў. З канца [[1916]] году працаваў у [[Карыціна|Карыціне]] на [[Беласточчына|Беласточчыне]], у [[1919]] годзе жыў у вёсцы [[Лапеніцы]] пад [[Ваўкавыск|Ваўкавыскам]], з 1920 году - зноў у [[Клюшчаны|Клюшчанах]], затым у [[Засьвір|Засьвіры]].
Друкаваўся з [[1913]] году. Аўтар зборніка вершаў «Мая ліра» ([[Вільня]], [[1924]]), апавяданьня вершам «Чарку дай, браце» ([[Вільня]], [[1926]]). Выступаў як публіцыст, пісаў драматычныя творы. Асобнымі выданьнямі выйшлі «Янка Канцавы» ([[Вільня]], [[1920]], [[1924]]), «Купальле» ([[Вільня]], [[1930]]).
