Францішак Папроцкі: розьніца паміж вэрсіямі

'''Францішак Папроцкі, Францішак''' (Paprocki, 1723—1790[[1723]]—[[1790]]) - — гісторык-[[езуіты|езуіт]], паходжаньнем зь [[Беларусь|Беларусі]]. Вывучаў [[філязофія|філязофію]] ў [[Варшава|Варшаве]] й [[Вільня|Вільні]], дзе быў прапаведнікам, пасьля кіраваў шляхецкімі конвіктамі[[конвікт]]амі ў Вільні й [[Камянец|Камянцы]], а пасьля зьнішчэньня вордэнуордэну стаўся [[канонік лёвіцкі|канонікам лёвіцкім. Папроцкі - аўтар твораў: "Domowe wiadomości polskie i W. Ks. Litewskiego" (Вільня, 1752); "Europa z części Świata najprzedniejsza" (Варшава, бяз году; 2 выд. Пшэмысьль, 1756; 3 выд., Каліш, 1756; 6 выд., Вільня, 1775); "Dzieje Preténdentòw korony angelskiéj" (Вільня, 1758; 3 выд. ib., 1785); "Wiadomości o księstwie Kurlandzkiém a Semigalskiém" (Вільня, 1759; 2 выд. ib., 1763); "Domowe wiadomości о W. Księstwie Litewśkiém z przylączeniem historyi tegoź narodu" (Вільня, 1760; 4 выд. ib., 1775); "Historyja polska" (Вільня, 1766) і інш]].