* Згодна з артыкулам 148 [[Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь|Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь]] не дазвалялася зьмяняць або дапаўняць Канстытуцыю на працягу апошніх шасьці месяцаў паўнамоцтваў парлямэнту.<ref name="zapr"></ref>.
Хаця афіцыйна паўнамоцтвы парлямэнту скончыліся толькі ў сьнежні 1996 году, у адпаведнасьці з Канстытуцыяй гэта павінна было адбыцца яшчэ ў сакавіку 1995 году. Увогуле, пра складаны прававы аспэкт дзейнасьці парлямэнту ў гэты пэрыяд гаворыцца ў адмысловым камэнтары судзядзісудзьдзі [[Рыгор Васілевіч|Р. Васілевіча]] (у пэрыяд з 1997 па 2008 год Старшыня Канстытуцыйнага суду Беларусі, прыхільнік палітыкі А. Лукашэнкі<ref>[http://who.bdg.by/obj.php?kod=127 ВАСИЛЕВИЧ Григорий Алексеевич // Кто есть кто в Беларуси]</ref>). Ён указвае на фактычную неправамоцнасьць ўсіх заканадаўчых актаў, прынятых Вярхоўным Саветам 13-га скліканьня пасьля сканчэньня яго паўнамоцваў у сакавіку [[1995]] году. Гэтае сьцьвярджэньне аўтаматычна распасюджваецца на пастанову № 3728-XII «Аб правядзеньні рэспубліканскага рэфэредуму па пытаньнях, прапанаваных Прэзыдэнтам Рэспублікі Беларусь і захадах па ім забесьпячэньні» ад [[13 красавіка]] [[1995]] году і закон № 452-XIII «Аб вызнаньні страты юрыдычнай сілы заканадаўчых актаў Рэспублікі Беларусь па пытаньнях дзяржаўнай сымболікі» ад [[28 чэрвеня]] [[1995]] году.<ref>[http://www.levonevski.net/pravo/razdel6/num7/6d72.html Заключение Конституционного Суда Республики Беларусь от 11 октября 1995 г. №З-17/95 "О соответствии Конституции Республики Беларусь статьи 7 Закона "О Верховном Совете Республики Беларусь", статьи 10, части четвертой статьи 63 Временного регламента Верховного Совета Республики Беларусь"]</ref>
