Рэфэрэндум у Беларусі 1995 году: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 17:
Згодна з артыкулам 148 [[Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь|Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь]] не дазвалялася зьмяняць або дапаўняць Канстытуцыю на працягу апошніх шасьці месяцаў паўнамоцтваў парлямэнту.<ref>Паўнамоцтвы Вярхоўнага Савету 12-га скліканьня павінны былі скончыцца толькі праз 30 дзён пасьля правядзеньня Рэфэрэндуму</ref>, але ў сувязі з тым, што афіцыйна паўнамоцтвы ВС 12 скліканьня закончыліся только ў студзені 1996 года, гэты артыкул парушаны не быў.
 
===НеадпаведнасьцьМеркаванні аб неадпаведнасьці заканадаўству===
*У адпаведнасьці з «Законам аб усенародным галасаваньні (рэфэрэндуме)» на ўсенароднае галасаваньне забаранялася выносіць пытаньні, што «парушаюць неад'емнае права народа Рэспублікі Беларусь на дзяржаўныя гарантыі існаваньня беларускай нацыянальнай культуры і мовы» (артыкул 3). Але ніводны дакумент не усталёўваў, што лічыць парушэньнем дзяржаўных гарантый існаваньня беларускай нацыянальнай культуры і мовы, і чаму ўвядзенне рускай мовы як дзяржаўнай ці змена сымболікі іх парушае.
Першы пункт плебісцыту фармуляваўся так: «Ці згодны Вы з наданьнем расейскай мове роўнага стутусу з беларускай?». На той час у юрыдычнай практыцы Беларусі існаваў прэцэдэнт: ініцыятыўнай групе грамадзянаў з Народнага руху Беларусі ўвосень [[1994]] было адмоўлена ў правядзеньні рэфэрэндуму з аналягічным пытаньнем менавіта на падставе дадзенга артыкула «Закону аб усенародным галасаваньні (рэфэрэндуме)». Заява гэтай групы пра ініцыяваньне рэфэрэндуму была разгледжаная ў шасьці парлямэнцкіх камісіях і ў [[Міністэрства юстыцыі Беларусі|Міністэрстве юстыцыі]]. Усе яны, як паведамлялася ў друку, «зрабілі прыблізна аднолькавую матывіроўку адмовы ў правядзеньні рэфэрэндуму». Грунтуючыся на атрыманых заключэньнях і спасылаючыся на артыкул 3 «Закону аб усенародным галасаваньні (рэфэрэндуме)», [[Цэнтральная камісія па выбарах і рэфэрэндумах|Цэнтральная камісія па выбарах і рэфэрэндумах]] растлумачыла падаўцам заявы, што пытаньне аб наданьні расейскай мове дзяржаўнага статусу «прама забаронена заканадаўствам рэспублікі».<ref>Усенародны рэферэндум не адбудзецца // Народная газета, 22-24 кастрычніка 1994 г.</ref>
 
Першы пункт плебісцыту фармуляваўся так: «Ці згодны Вы з наданьнем расейскай мове роўнага стутусу з беларускай?». На той час у юрыдычнай практыцы Беларусі існаваў прэцэдэнт: ініцыятыўнай групе грамадзянаў з Народнага руху Беларусі ўвосень [[1994]] было адмоўлена ў правядзеньні рэфэрэндуму з аналягічным пытаньнем менавіта на падставе дадзенга артыкула «Закону аб усенародным галасаваньні (рэфэрэндуме)». Заява гэтай групы пра ініцыяваньне рэфэрэндуму была разгледжаная ў шасьці парлямэнцкіх камісіях і ў [[Міністэрства юстыцыі Беларусі|Міністэрстве юстыцыі]]. Усе яны, як паведамлялася ў друку"Народнай газеце" у артыкуле без спасылак і подпісу, «зрабілі прыблізна аднолькавую матывіроўку адмовы ў правядзеньні рэфэрэндуму». Грунтуючыся на атрыманых заключэньнях і спасылаючыся на артыкул 3 «Закону аб усенародным галасаваньні (рэфэрэндуме)», [[Цэнтральная камісія па выбарах і рэфэрэндумах|Цэнтральная камісія па выбарах і рэфэрэндумах]] растлумачыла падаўцам заявы, што пытаньне аб наданьні расейскай мове дзяржаўнага статусу «прама забаронена заканадаўствам рэспублікі».<ref>Усенародны рэферэндум не адбудзецца // Народная газета, 22-24 кастрычніка 1994 г.</ref>
*Пры ўтварэньні камісіяў па рэфэрэндуме былі парушаныя нормы артыкулаў 18 і 20 «Закону аб усенародным галасаваньні (рэфэрэндуме)», ў частцы спосабу фармаваньня камісіяў.<ref>[http://jivebelarus.net/language/language-defeat-06.html Запрудзкі]</ref>
 
*Пры ўтварэньні камісіяў па рэфэрэндуме паводле меркаваньня філолага Запрудскага былі парушаныя нормы артыкулаў 18 і 20 «Закону аб усенародным галасаваньні (рэфэрэндуме)», ў частцы спосабу фармаваньня камісіяў.<ref>[http://jivebelarus.net/language/language-defeat-06.html Запрудзкі]</ref>
 
===Іншыя прававыя супярэчнасьці===