Каспар Бекеш: розьніца паміж вэрсіямі

[[Выява:Kacper Bekiesz.JPG|міні|''Каспар Бекеш'']]

 

==Біяграфія==

Паходзіў з старадаўняга вугорскага роду. У [[1557]] г. служыў у Сямігродзе пры двары Яна Жыгімонта Заполі. У [[1565]] г. узначальваў пасольства ў [[Канстантынопаль]], каб атрымаць ваенна-палітычную дапамогу ад турэцкага султана супраць цэсара Сьвяшчэннай Рымскай імпэрыі. Падтрымліваў нацыянальна-вызваленчы рух у цэсарскай Вугоршчыне. Пасьля сьмерці свайго патрона супернічаў са [[Стэфан Баторый|Стэфанам Баторыям]] за вугорскі трон, аднак у [[1575]] г. ягоныя войскі ўшчэнт разьбітыя, досыць значныя зямельныя ўладаньні канфіскаваныя, а сам ён уцёк ад перасьледу у [[Рэч Паспалітая|Рэч Паспалітую]]

 

 

Па хадайніцтву мясцовай шляхты ў [[1579]] г. атрымаў шляхецтва [[Вялікае княства Літоўскае|Вялікага княства Літоўскага]], дадатковыя маёнткі, у тым ліку ў Гарадзенскім павеце. Пазьней Бекеш даслужыўся да пасады ваяводы.

У сваім [[тэстамэнт|тэстамэнце]] Бекеш загадаў напісаць на яго надмагільлі наступныя радкі: "Усё сам маю: ня веру ў Бога, ня прагну яго неба, не баюся пекла, не спадзяюся на ягоную міласэрнасьць і ня вызнаю ягоны суд. У мяне няма грахоў, і нікому я ні ў чым ня вінны. Заўжды я спадзяваўся на сябе і ў жыцьці быў працавіты. Мяне не клапоціць лёс майго цела і яшчэ меней лёс маёй душы. Яна памерла разам са мною і я гэта сьмела сьцвярджаю. У мяне ня будзе працы, якую прыдумалі сабе іншыя: пасьля уваскрасеньня зь мёртвых шукаць свае душы".

 

 

[[pl:Kasper Bekiesz]]

[[ru:Бекеш, Каспар]]