Альбін Стаповіч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Warszawiak (гутаркі | унёсак) катэгорыя |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 1:
'''Стаповіч Альбін''' (пс. ''Уладзімір Загорскі'') ([[18 сакавіка]] [[1894]], в.[[Барані]], [[Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] – [[18 сьнежня]] [[1934]]) – беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]].
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]).
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі унівэрсытэт|Казанскім ўнівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]]-[[1921]]). Пасьля вярнуўся ў Вільню.
Навучаўся ў [[Віленскі Унівэрсытэт|Віленскім Унівэрсытэце]]. У [[1922]] кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Студэнцеі саюз|Студэнцкага Саюзу]].
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.
У [[1926]] – сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]-[[1934]] – намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім.
Актыўны сябра [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] - сакратар, [[1927]]-[[1930]] віцэ-старшыня.
З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік з’езду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]-[[1928]]) рэдактар “[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]”.
У [[1928]]-[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк нацыянальных меншасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюбБеларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту.
У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]».
Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях “Наш шлях”, “Крыніца”, “Родныя гоні”, “Нёман”, “Новы шлях”, “Шлях моладзі”, “Самапомач” У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.
== Творы ==
* Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926
* Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. “Беларукай Крыніцы”, друк. Францыска Скарыны, 16ст., 1000 ас.
* сьпеўнік Za Baćkaŭščynu, Вільня, 1935, выданьне БІГіК, 1000 асобнікаў.
== Крыніцы ==
* Энцыкляпэдыя Гісторыі Беларусі, 6т.1к., 2001
* Глагоўская А. “Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы”// Спадчына 1994, №6
* Юры Туронак “Мадрная гісторыя Беларусі”, Вільня, 2006
* Малгажата Мароз “KRYNICA” Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”, Беласток, 2001
[[Катэгорыя:Беларускія літаратары|Стаповіч, Альбін]]
| |||