Налібоцкая пушча: розьніца паміж вэрсіямі

Назва пушчы паходзіць ад разьмешчанага ў ёй [[мястэчка]] [[Налібокі]]. На тэрыторыі пушчы ляндшафтавы заказьнік дзяржаўнага значэньня Налібоцкі.

 

Займае ўсходнюю ўскраіну [[Верхнянёманская нізіна|Верхнянёманскай нізіны]]. Рэльеф хвалісты з выдма- і марэнава-ўзгорыстымі формамі і забалочанымі паніжэньнямі.

 

На поўдні масіва возера [[Кромань]]. Найбольш забалочаная па далінах рэчак [[Бярэзіна]], [[Іслач]], [[Волка]] і ў нізкай плыні Вусы, дзе на тарфяна-балотных глебах растуць алешнікі і бярэзьнікі. У цэнтральнай і ўсходняй частках пераважаюць хвойнікі. Сустракаюцца яловыя дубровы. Па паўднёва-заходняй частцы Налібоцкай пушчы праходзіць паўночная мяжа суцэльнага распаўсюджваньня граба.

 

Фаўна пушчы характэрная для лясоў сярэдняй паласы [[Беларус|Беларусі]]. Водзяцца: [[алень]], [[лось]], [[дзік]], [[янот]], [[бабёр]], [[буры мядзьведзь]]. Птушкі: [[глушэц]], [[цецярук]], [[слонка]].

 

У часы [[Другая Сусьветная вайна|Другой Сусьветнай вайны]] пушча была зонай актыўных дзеяньняў [[Армія Краёва|Арміі Краёвай]], а таксама габрэйскага і савецкага партызанскага руху. Паводле розных ацэнак у [[1939]] — [[1945]] роках у Налібоцкай пушчы знаходзіліся ад 10 да 25 тысячаў чалавек: [[партызан]]аў, уцекачоў, бежанцаў і злачынцаў.

 

 

[[Катэгорыя:Пушчы Беларусі]]