Вікіпэдыя

УНА-УНСО: розьніца паміж вэрсіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма апісаньня зьменаў
Няма апісаньня зьменаў
Радок 22:
УкраинскаяУкраінская нацыянальная асамблея — Украінская народная самаабарона (УНА — УНСО) (укр. ''Українська національна асамблея - Ураїнська народна самооборона'') — украінская [[палітычная партыя]] праварадыкальнага толку.
 
Заснаваная 30 [[чэрвеня]] [[1990 г.]] дысідэнтам [[Юрыем Шухевічем]] пад назовам Украінская міжпартыйная асамблея (УМА). У пачатку ўяўляла сабой добраахвотнае аб'яднаньне некалькіх украінскіх нацыяналістычных партый і грамадзкіх арганізацый таго жа толку.
 
Да вясны 1991 кіраўніцтва УМА усё больш і больш патрабавала пераўвасабленніпераўвасабленьні УМА у паўнавартасную палітычную партыю. З-за гэтага з аб'яднанняяднаньня вышлі Ўкраінская нацыянальная партыя і Ўкраінская народна-дэмакратычная партыя. Пасля гэтага (8 верасня) УМА была пераназваная ва Ўкраінскую нацыянальную асамблею (УНА) і абвясціла сябе партыяй. Афіцыйнай рэгістрацыі УНА, аднак, у часы СССР не атрымала.
 
Адразу пасля пачатку «жнівеньскага путчу» 19 жніўня 1991 партыйнае кіраўніцтва УНА заклікала ствараць украінскія ваенныя фармаванні з мэтай адбіць магчымае ваеннае ўмяшаньне ГКЧП. Пагадзіліся стварыць такія фармаванніфармаваньні толькі тыя чальцы УНА, якія складаліся ў Савецкім войску. Дадзеныя полувоенные фармаваньні атрымалі назоў Украінская народная самаабарона (УНСО). Зараз УНА размяшчала ўласным ваенізаваным крылом.
 
Адразу пасля стварэннястварэньня атрадаў УНСО іх чальцы правялі шэраг гучных акцый, якія звярнулі на УНА — УНСО увагу шырокіх пластоў грамадзтва. Да іх ставяцца буйныя бойкі з расейскімі нацыяналістамі ў Кіеве, масавы выезд у Крым з мэтай запалохваньня сепаратыстаў і т. д. У 1992 г, падчас Прыднястроўскага канфлікту, УНСО стварыла добраахвотніцкі атрад і адправіла яго ў Прыднястроўе з мэтай дужаннядужаньня супраць малдаўскіх войскаў. У 1993 чарговы добраахвотніцкі атрад УНСО адпраўляецца ў Абхазію з мэтай дужаннядужаньня на боку [[Грузіі]]. 8 унсовскіх добраахвотнікаў атрымалі пашпарты ганаровага грамадзяніна Грузіі. Указам прэзідэнта Грузіі 14 добраахвотнікаў УНСО узнагароджаныя ордэнам Вахтанга Горгасала — узнагарода за воінскую доблесьць, 7 з іх — пасмяротна.
 
Па выніках якія прайшлі ў сакавіку 1994 выбараў у [[Вярхоўную раду Ўкраіны]] УНА — УНСО атрымалася правесьці ва ўкраінскі парлямент аднаго дэпутата па аднамандатнай выбарчай акрузе. У наступстве ў УНА — УНСО уступілі яшчэ два беспартыйных дэпутата.
Радок 38:
Да таго часу састарэлы Юры Шухевіч ужо пакінуў пост раздьзела партыі і новым старшынёй УНА — УНСО быў абраны супрацоўнік газеты «Голас нацыі» Алег Вітовіч (жнівень 1994).
 
Падчас Першай чачэнскай вайны УНСО паслала добраахвотніцкі атрад для дужаннядужаньня на боку войска генерала [[Дудаева]] [крыніца?]. Яшчэ адной гучнай акцыяй партыі было спальваннеспальваньне расейскага сьцяга на паседжанні Вярхоўнай рады Ўкраіны 5 красавіка 1995.[крыніца?] Падчас не санкцыянаванага ўладамі пахаваньня патрыярха Ўладзімера (УПЦ КП) на Сафіеўскам пляцу ў цэнтры Кіева, якое перарасло ў масавы мітынг 18 ліпеня таго жа году УНА — УНСО абараняла пахавальную працесію і дэманстрантаў ад украінскага спецпрызна.
 
Праводжаныя арганізацыяй акцыі прывялі да таго, што 6 верасня 1995 мінюст Украіны зняў УНА — УНСО з рэгістрацыі. Пасля гэтага УНА — УНСО перайшла на нелегальнае існаваньне. Нелегальны перыяд УНА — УНСО доўжыўся ледзь больш двух гадоў. 20 ліпеня 1996 мінуў Устаноўчы з'езд УНА — УНСО (да гэтага партыйныя з'езды зваліся сесіямі), на якім была прынятая новая праграма. Гэта павінна было паказаць украінскім уладам, што УНА — УНСО годная перарэгістрацыі. Аднак толькі 29 верасня 1997 году ўкраінскі мінюст зарэгістраваў гэтую партыю зноў. Парляменцкія выбары 1998, якія прайшлі ў сакавіку абгарнуліся для УНА — УНСО поўным правалам. За партыю падалі свае галасы толькі 105.977 выбарнікаў. Гэта азначала 0,37% падтрымкі (24-ое месца з 30). Бо і па аднамандатных акругах УНА — УНСО ні аднаго месца ў Вярхоўнай радзе не атрымала, яе парляменцкая дзейнасьць на гэтым скончылася.
 
У 1999 УНСО адправіла свой апошні добраахвотніцкі кантынгент, гэтым разам у Косава для падтрымкі сербаў супраць албанцаў. На чарговым партыйным з'ездзе які прайшоў у тым жа годугодзе, новым старшынёй партыі быў абраны Андрэй Шкіль.
 
Пасля вяртання унсоўцаў з Косава УНА — УНСО ўзяла актыўны ўдзел у акцыях «Украіна без Кучмы» (зіма 2000—2001). У выніку масавых сутыкненняўсутыкненьняў перад будынкам адміністрацыі прэзідэнта Ўкраіны 9 сакавіка 2001 18 чальцоў УНА — УНСО былі арыштаваныя і адданыя суду. Усе яны атрымалі розныя (да пяці гадоў) тэрміны пазбаўлення волі. 18 лістапада 2001 раздзелам партыі быў абраны Мікалай Карпюк. Аднак ён быў разам з іншымі 17 унсоўцамі складзены ў турму, з якой выйшаў толькі ў кастрычніку 2004.
 
Парляменцкія выбары 31 сакавіка 2002 вырабілі УНА — УНСО яшчэ адзін моцны ўдар — толькі 11.839 выбарнікаў прагаласавалі за партыю. Гэта азначала 0,04 % падтрымкі або 31-ое месца з 33. Пасля гэтага партыя часова сышла на задні плян украінскага палітычнага жыцця.
 
2002 апынуўся годам расколаў. 30 чэрвеня 2002 у партыі адбыўся раскол — прыхільнікі Андрэя Шкіля правялі з'езд і абралі яго старшынёй УНА — УНСО. Скарыстаўшыся зняволеннемзняволеньнем Мікалая Карпюка, група унсоўцаў абрала сваім старшынёй партыйнага фунцыянера Эдуарда Коваленку. Былы дэпутат ад УНА — УНСО, Юры Тыма, гэтак жа арганізаваў сваю ўласную партыю, якую назваў «Украінскай нацыянальнай асамблеяй — Украінскай нацыянальнай салідарнай арганізацыяй».
 
Падчас [[Памяранцавай рэвалюцыі]] розныя фармаванні УНА — УНСО падтрымлівалі кандыдатуру Віктара Юшчанка на пост прэзідэнта Ўкраіны.
 
У 2005 УНА — УНСО пачаткі паступова адраджацца. 15 кастрычніка 2005 у Кіеве мінуў чарговы з'езд УНА — УНСО Эдуарда Коваленкі. На ім часова інтэрнаваны Коваленка быў зрушаны з паста раздзела партыі і новым старшынёй УНА — УНСО быў абраны яе заснавальнік, састарэлы Юры Шухевіч. У снежні таго жа году адбылося ўз'яднаннеяднаньне прыхільнікаў Юрыя Шухевича і Мікалая Карпюка, якіх міністэрства юстыцыі працягвала лічыць правамоцнай УНА — УНСО (паводле заявы ад верасня 2005). Пасля абнаўленняабнаўленьня кіраўніцтва партыя трохі актывізавалася і атрымала невялікую перамогу на парламенцкіх выбарах 26 сакавіка 2006 — за яе прагаласавалі 16.379 чалавек. Пасля гэтага УНА — УНСО удзельнічала ў такіх гучных прадпрыемствах, як імпрэза 64-годдзі УПА 14 кастрычніка 2006 і дня нараджэннянараджэньня Сцяпана Бандеры 1 студзеня 2007 у Кіеве.
 
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A3%D0%9D%D0%90-%D0%A3%D0%9D%D0%A1%D0%9E
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/УНА-УНСО»